ჩემო დიდო სიხარულო
ჩემო დიდო სიხარულო, ჭირთა ტკბილო მალამო,
მრავლის მთქმელო, იდღეგრძელე, ქართვლის დიდო ალამო...
უკვდავების კარიბჭესთან დაჩოქილი ავალო,
იდღეგრძელე, საქართველოვ, შოთას დიდო კალამო...
შენი დროშა, ფერნათელო, წინ-წინ მიექანება,
სიკისკისე სიყვარულის არ ელევა შენიანს,
ნირი ვეღარ შეგვიცვალონ მოარულმა ქარებმა,
გვეყო, რაც შენს ბედ-იღბალზე ცრემლი უხვად გვდენია.
მზე გვირგვინად დაეხურა საქართველოს მიწა-წყალს,
სურს, სხივებით მის მთა-გორებს თბილად მიესალამოს;
შენს მიწაზე ვხეტიალობ, ფიქრით ვზომავ კაბადონს,
იდღეგრძელე, საქართველოვ, უკვდავების მალამოვ!..
1987 წელი.