„ბუტა რობაქიძე“, „აფრასიძეების საქმე“, „რეალობა გისოსებს მიღმა“, „დედიკო, დედიკო, რატომ დაიწყო ომი?“, „ნარკომანიის უფსკრულში“, „დაკარგული თაობა“, „წერილი პრეზიდენტს“, „ცა, რომელიც ჩვენი სახლის ფანჯრიდან ჩანს“... ალბათ, ხვდებით, ეს იმ მოთხრობათა არასრული ჩამონათვალია, რომელთაც წაიკითხავთ ამ წიგნში. წიგნი წერილების სახითაა გადმოცემული. ავტორი თავის მეგობრებთან ერთად გვიყვება იმ შემზარავი და საშინელი რეალობის შესახებ, რაც საკუთარ თავზე გამოსცადა ქართულ ციხეებში , სადაც ათწლიან სასჯელს იხდიდა „მარიხუანის“ მოხმარების გამო. ეს წიგნი, ზოგადად, პროტესტია ყოველგვარი ძალადობის, უსამართლობის წინააღმდეგ და ეძღვნება ავტორის ციხეში დაღუპულ მეგობრებს, ასევე – ყველა უსამართლოდ რეპრესირებულ ადამიანს. ეს ჩვენი ისტორიაა, თქვენი მამების, ძმების, შვილების ისტორია და გვინდა, აღარასოდეს განმეორდეს.