ეს ტარიელ ხარხელაურია, იდუმალი ენის შემგრძნობი და ყველგან და ყველაფერში უფლის მადლის მპოვნელი, ლირიკულ გმირს ძალდაუტანებლად რომ გადაულოცავს ფეხის დაკვრით – მიწის შეძვრას, ჩასუნთქვით – ცის ჩახრას, და ცასაც დაუმონებს, მიწასაც და მთლად ამ შეშლილ სამყაროსაც, სარკმელად სივრცეს უბოძებს და სანთელადაც აქცევს, საკმევლადაც, სალოცავადაც და მლოცველადაც.