თემურ ჩალაბაშვილი თავისი ცხოვრების წესით ცხოვრობს, მისივე ბუნებისდაგვარად. აქ რაიმეს ჩხრეკა უსაფუძვლოა და არაეთიკურიც. იგი ცხოვრების დადგენილ სტანდარტებს, რესპექტაბელურობას ვერ ჰგუობს. მომავლის ბჭესთან მდგარი, როგორც მეციხოვნე, ისე გასჩერებია აწმყოსა და წარსულს, ვით ქონგურზე მდგარი ბუკისმცემელი, ვინც განგაშის ნაღარას სცემს და უხმობს მოლაშქრეთ ლობომორღვეული სამშობლოს სახსნელად, ვინც მზადაა თავიც შესწიროს მრავალტანჯულ მამულს.