ამ წიგნის სათაურმა შესაძლოა მავანი შეცდომაში შეიყვანოს. პირველ ადგილზე დგას „მწერალი", „თვითმკვლელობა" კი მეორეზე, მაგრამ სინამდვილეში ავტორს, უპირველეს ყოვლისა, სწორედ თვითმკვლელობა აინტერესებს – ფენომენი, „ზნეობრივი სფეროს ეს აუხსნელი ფენომენი" (კარამზინი). ამ თემის შესწავლა დანაღმულ მინდორზე გასეირნებას ჰგავს. თემის ამა თუ იმ საკითხზე ბრძენი წინამორბედის გამონათქვამი მიწაში ჩარჭობილი ალამივითაა, რომელიც გვატყობინებს: აქ უკვე იყვნენ გამნაღმველები (თუმცაღა ნაღმების საფრთხე ამით არ მოხსნილა). პირველი ნაწილი, „ადამიანი და თვითმკვლელობა" სუიციდის ისტორიასა და დაგროვებულ სუიციდოლოგიურ გამოცდილებას ეთმობა. საგანგებოდ აღსანიშნავია ნოველები, რომლებიც სუიციდის კვლევის თითოეულ განყოფილებას აგვირგვინებს. ეს მსხვილი პლანით დანახული ესა თუ ის დეტალია, რომელიც ავტორს განსაკუთრებულად მნიშვნელოვნად და საინტერესოდ ეჩვენება. წიგნს ერთვის „ლიტერატურიციდის ენციკლოპედია", რომელიც სხვადასხვა ქვეყნისა და ეპოქის 370 თვითმკვლელის შესახებ ცნობებს შეიცავს.