ლადო ასათიანი მუდამ ბრძოლისთვის მზადმყოფს ჰგავდა და შეუპოვრობა მისი ხასიათის თანდაყოლილი თვისება იყო. მას უყვარდა სტრიქონებით პაექრობა. წერდა მწვავე ეპიგრამებს და გამკენწლავი სიტყვა ქამანდივით მომარჯვებული ჰქონდა. მაგრამ მის გულში ღრმა ფესვებზე აღმოცენებული იყო ფაქიზი პატრიოტული გრძნობა, სიყვარულის უნაზესი განცდა და მეგობრებისადმი დაუეჭვებელი ერთგულება.