"წერა რომ დავიწყე, აღმოვაჩინე, რომ ყველაფერი მახსოვდა, რისთვისაც თვალი მომიკრავს, რაც გამიგონია, რა შეგრძნებებიც მქონია იმ გარემოში ყოფნისას. აღმოჩნდა, რომ არაფერი არ იკარგება და მოყოლა რომ დავიწყე, ანუ წერა, კი შენ თავს ჰყვები, მაგრამ ძალიან ბევრი ქალის ამბავი მოვყევი, ძალიან ბევრი ის ამბავი, რომელიც მეც არ ვიცოდი, რომ ჩემში იყო" - ერთ-ერთ ინტერვიუში წერს პოეტი ლია ლიქოკელი. "დევის ცოლის სიცილი", რომელიც ბოლო დროის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული და მკითხველის საყვარელი წიგნია, სწორედ ამ ამბებს აერთიანებს, ლექსებს, სადაც ყოველდღიურობა და მითოსი, ავტორის პირადი სათქმელი და არქეტიპები, მთა და ბარი ერთიან სალექსო სტრუქტურაშია გაერთიანებული.