"ცხოვრებაში დგება ეს წუთები – გშორდებიან ადამიანები, რომლებიც შენი თანატოლნი კი არ იყვნენ, არამედ _ გამორჩეული მასწავლებლები. აი, ისეთნი, მოძღვართ რომ უწოდებდი, მათზე რომ იყო დამოკიდებული შენი პიროვნული და პროფესიული ჩამოყალიბება. ამ მხრივ ცხოვრებამ გამაფოფინა: ჩემი პედაგოგები იყვნენ –ოთარ ჩხეიძე და ერლომ ახვლედიანი" – წერს ნინო ჩხიკვიშვილი. წიგნში ავტორი თავის ორ გენიალურ მასწავლებელზე მოგვითხრობს. ამ წიგნის სახით ბიოგრაფიული პროზის კიდევ ერთი კარგი ნიმუში შეემატა ქართულ ლიტერატურას.