"წიგნის კითხვისას თქვენ გახდებით მწერლის ფიქრისა და განცდების, მისი თავშეკავებული იუმორისა და სტრიქონებში ჩაყურსული ნაზი, ფრთხილი სევდის თანაზიარი, რომელშიც ის ისეთი მზრუნველობით ხვევს თავის პრესონაჟებს, რომ მოფერება, თავზე ხელის გადასმა მოგინდება მათთვის. საერთოდაც, მე მაკასთან სწორედ ეს სიფრთხილე თუ ზომიერება მომწონს - თუ გნებავთ, ერთგვარი დისტანციურობა თხრობისას, გარკვეული საზღვრის, მიჯნის დაცვა და სათქმელის ისე მიტანა მკითხველამდე, რომ ის არ ააფორიაქოს, არ გადაღალოს“. /ინა არჩუაშვილი/