აგვისტოს მცხუნვარე დღეს, როცა ცხელ ქარს საპნის ხის მყრალი ოხშივარი მოაქვს, მტვრიან გზაზე კაცი მიაბიჯებს. ეს ხუან პრესიადოა, კომალაში მამის, პედრო პარამოს, საძებნელად ჩამოვიდა. აქ დრო ცნობიერებიდან ცნობიერებაში, სიზმრების, სურვილებისა და მოგონებების ჰიპნოზურ ნაკადში მიედინება, სადაც ყველაფერს პედრო პარამოს აჩრდილი გადაჰფარებია. ხუან რულფოს მიერ აღწერილი ემოციური მხატვრული სახეების, მძაფრი ვნებებისა და გონებისათვის მიუწვდომელი საიდუმლოებების უჩვეულო ნაზავმა უდიდესი გავლენა იქონია ლათინურ-ამერიკელი მწერლების მთელ თაობაზე, მათ შორის, კარლოს ფუენტესზე, მარიო ვარგას ლიოსასა და გაბრიელ გარსია მარკესზე. დღეს ამ ნაწარმოების კითხვისას ისეთივე ემოციები გვეუფლება, როგორიც 1955 წელს, როცა „პედრო პარამო“ მექსიკაში პირველად დაიბეჭდა. „პედრო პარამო“ მე რომ დამეწერა, მთელი ცხოვრების განმავლობაში არაფერზე ვიდარდებდი და აღარაფერს დავწერდი“. - გაბრიელ გარსია მარკესი