თუკი არსებობენ ასკეტი, წამებული პოეტები, ტერენტი გრანელი ერთი მათგანია. თბილისის ქუჩებს დღემდე ახსოვთ გამხდარი, ნაღვლიანი, თეთრპერანგა ბიჭი, რომელიც ღამეებს სასაფლაოზე ათენებდა და გენიალურ ლექსებს წერდა. არ ეკუთვნოდე არავის და მაინც ყველასი - შენი მკითხველისა იყო, მისი ბიოგრაფია ადასტურებს ამგვარ შესაძლებლობას, მისი ბიოგრაფია, რომელსაც სულ ერთი წინადადებით შეიძლება ეწოდოს „არა სიკვდილი, არა სიცოცხლე, არამედ რაღაც სხვა“. დროა ქართველმა მკითხველმა კიდევ ერთხელ, ახლებურად წაიკითხოს ტერენტი გრანელი, რომელსაც სწორედ საკუთარი ნიჭი და შესაძლებლობები აძლევდა უფლებას ეთქვა: „ ჩემი გვარი - გრანელი პოეზიას დარჩება...“.