კაცობრიობის ისტორიის განმავლობაში ყოველგვარი ტექნოლოგიური ცვლილება – იქნება ეს შუა საუკუნეებში სოფლის მეურნეობის გაუმჯობესება, ინდუსტრიული რევოლუცია თუ თანამედროვე ხელოვნური ინტელექტი – განიხილებოდა კეთილდღეობის უპირველეს მამოძრავებელ ძალად, რომელსაც საზოგადოებისთვის სიკეთე მოაქვს. თუმცა, სინამდვილეში, ტექნოლოგია ვითარდება იმის მიხედვით, თუ რა სურთ და რის სჯერათ ძლევამოსილ ადამიანებს – გამორჩეულებს სიმდიდრით, სოციალური სტატუსითა თუ პოლიტიკური გავლენით. დანარჩენებისთვის – ანუ უმეტესობისთვის – პროგრესი ილუზიაა. დარონ აჯემოღლუ და საიმონ ჯონსონი, ეკონომიკის დარგში 2024 წლის ნობელის პრემიის ლაურეატები, გვთავაზობენ ეკონომიკისა და ისტორიის გაბედულ ინტერპრეტაციას, ძირს უთხრიან მიღებულ აზრს იმის შესახებ, როგორ მუშაობს ეკონომიკა და აღწერენ, ვინ სარგებლობს კეთილდღეობით და ვინ რჩება კეთილდღეობის მიღმა. ავტორები გვთავაზობენ ხედვას, როგორ უნდა გადაიხედოს და შეიცვალოს ტექნოლოგიების განვითარების გზა, რათა ნამდვილი, საყოველთაო კეთილდღეობით მთელმა საზოგადოებამ ისარგებლოს.