99 ფრანკი ეს წიგნი ბრუნო ლე მუსთვის
იწერებოდა; ის კი იმ ქვეყნად გაემგზავრა;
ამიტომაც ახლა წიგნს ქლოეს ვუძღვნი,
რომელიც ამ ქვეყანას ახლახან მოევლინა.
„რა თქმა უნდა, არ არსებობს არავითარი მიზეზი იმისათვის, რომ ახალი ტოტალიტარული რეჟიმები თავიანთი წინამორბედების მსგავსი იყოს, მიუხედავად მათ ხელთ არსებული ხელკეტებისა და სპეცრაზმისა, ხელოვნურად გამოწვეული შიმშილობების, დაპატიმრებებისა და მასობრივი დეპორტაციებისა. მთავრობა და ხელისუფლება არა მხოლოდ არაჰუმანური (თუმცა, ეს უკანასკნელი არც არავის ადარდებს თანამედროვე ეპოქაში), არამედ უეფექტოა, რისი დამტკიცებაც სულ ადვილად შეიძლება: თვითონ განსაჯეთ - განვითარებული ტექნოლოგიების ერაში არაეფექტიანობა ხომ პირდაპირ სულიწმიდის წინაშე ჩადენილი ცოდვაა. ჭეშმარიტად „ქმედითი“ ტოტალიტარული სახელმწიფო იქნებოდა ის, რომელშიც პოლიტიკურ ხელმძღვანელთა ყოვლისშემძლე აღმასრულებელი კომიტეტისა და მათ დირექტორთა არმიას სრული უფლება ექნებოდა ნებისმიერი რამის გაკეთება აეძულებინათ დამონებული მოსახლეობისათვის, თუმცა ძალდატანება არც იქნებოდა საჭირო, რადგან მოსახლეობას უკვე ღრმად ეყვარებოდა თავისი მონური მდგომარეობა. თანამედროვე ტოტალიტარული სახელმწიფოები ერთ ამოცანასა და მიზანს უსახავენ პროპაგანდის მინისტრებს, გაზეთების მთავარ რედაქტორებსა და სკოლის მასწავლებლებს - ხალხს შეაყვარონ ის რეალობა, რომელშიც ცხოვრობენ!“
ოლდოს ჰაქსლი, ახალი წინასიტყვაობა წიგნისა
Brave New World
, 1946
„ჩვენ ისეთ სურვილებს გვახვევენ თავს,
რომლებსაც ტანჯვის მეტი არაფერი მოაქვს“.
ალენ სუშონი,
„სენტიმენტალური ბრბო“, 1993
„კაპიტალიზმი კომუნიზმს გადაურჩა. რა გაეწყობა, ისღა დარჩენია, საკუთარი თავი თვითონვე ამოიჭამოს“.
„კაპიტანი სასადილოდ გავიდა და
მეზღვაურები გემს დაეპატრონნენ“.
ჩარლზ ბუკოვსკი
I
ჩუქება
