რომანის მთავარი გმირი ცდილობს გაიაზროს განვლილი ნახევარი საუკუნე – ბავშვობიდან დღემდე. და რაც უფრო უღრმავდება თავის ცხოვრებას, მით უფრო ამჩნევს, რომ ბიოგრაფია ხელში ადნება: აღმოაჩენს, რომ მისი პიროვნება ჩაძირული იყო საქართველოს ისტორიაში, როგორც რაღაცნაირ აგრესიულ გარემოში, და ნელ-ნელა სუსტდებოდა, კარგავდა სურვილებს, უარს ამბობდა მიზნებზე. აზროვნება გაუზიარებელი რჩება, სიყვარულს მსუბუქი ეროტიზმი ცვლის, ის, რაც მასში საუკეთესოა, სრულიად უსარგებლოა, რაც ბოროტია, ასპარეზს ვერ პოულობს. საბოლოო მარცხის აღიარებასაც არ მოაქვს შველა – მხოლოდ დასასრული.