ეს ის დროა, როცა ზღვით ნაპირდასველებულ და კავკასიის ქედს საშრობად მიფენილ მშობლიურ მხარეს – სტალინმა ერთხელ რომ უწოდა „პატარა ტერიტორია რუსეთის სამხრეთში, რომელიც თავს საქართველოდ მოიხსენიებს“ – აღარ ჰქვია მისი სამშობლო. უფრო ის დროა, როცა მობერებულ, გულჩათხრობილ ბელადს დამფრთხალ ხელქვეითთაგან საიდუმლოდ ამოუჭრია გულში უკანასკნელი და სამუდამო დარტყმა – მის ფერხთით განფენილი უზარმაზარი მიწები უსასრულო მიწებად იქცეს, მილიონობით მორჩილი კი მილიარდობით მონად გამრავლდეს. სწორედ ის დროა, როცა საბჭოთა ხალხის სისხლში გამჯდარი უძლეველი მამის სახელი და დიდება კორდილერასაც კი სწვდება, მაგრამ… მთავარი ბრძოლა – ბრძოლა საკუთარ შიშებთან, წაგებული აქვს. თანამედროვე მკითხველისათვის მივიწყებული ჟამთააღმწერლის ენით მოთხრობილი ბელადის ყავლგასული უძლეველობისა და მისგან „დაკითხვათა და ცემა-ტანჯვით დამდაბლებათა შინა მყოფ“ ყოფილ თანამებრძოლთა „მოკვეთილობის, დაცემისა და გათახსირების“ ამბის დასასრული ერთადერთია – ბელადთან ერთად მოკვდეს დაკანონებული პარანოია მის როძინად წოდებულ იმპერიაში, ამას კი საიდუმლო იარაღი და მრავალნაცადი მკვლელები თუ შეძლებენ.