წიგნი ჩემზეა... მე მარიამი ვარ. ის ისტორია რომელსაც ვყვები ჩემთვის რეალურია. თუმცა, მკითხველმა თავად გადაწყვიტოს, სად მთავრდება რეალობა და სად იწყება გამოგონილი ამბავი. ყველა ადამიანი მისიით იბადება, ამ მისიას ჩვენ ცხოვ¬რებს გასავლელ გზაზე ვასრულებთ. ისევ მას შევხედე, ორ ფეხზე იდგა, როგორც ადამიანი, მაგრამ ადმიანს სულაც არ ჰგავდა. მუქი რუხი ტანი ჰქონდა, ტანსაცმელი არ ეცვა, სხეულს ალაგ-ალაგ უფარავდა მუქი ხშირი ბეწვი, მოგრძო სახე ჰქონდა და შავი ოდნავ გრძელი წვერი, დიდი ყურები და თავზე შავი რქები, თვალები... უძირო შავი თვალები… მიყურებს, ახლა გავაცნობიერე, რომ მიყურებს. გავქვავდი. ქექვა შეწყვიტა, გამიღიმა და ბაღში გაუჩინარდა. მე ისევ ისე ვიდექი. ზოგჯერ ადამიანის გონება არაა მზად გაიგოს და მიიღოს რაღაც ინფორმაცია.