ოცდამეერთე საუკუნის ქართულმა პოეზიამ ერთი აშკარა მახასიათებელი შემოგვთავაზა: ბანოვანთა რიცხობრივი უპირატესობა, რომელსაც ახლახან კიდევ ერთი ახალი სახელი და გვარი შეემატა: თამარ ჟღენტი. კანონიკური ლექსი თუ ვერლიბრი? – ისევ აქტიურია ეს შეკითხვა და ავტორი პასუხობს: ორივე! სხვაგან წაგვიყვანა: თითქოს განთიადს მზემ დაუბარა: „ჩემს ამოსვლამდე – ცა გალილეო!“ ისე გალურჯდა, – ვერ დაუფარავს აღფრთოვანება ყრმა გალილეოს. უცნობი ლოგოსიც მოგვაწონა: გასისხლთესლება. საცხოვრისიც დიდი ბრიტანეთის სამეფო. თამამი სტრიქონი წაგვაკითხა: პირველი ლექსი უსათუოდ ქალმა დაწერა. მინდა არ დავეთანხმო, მაგრამ როგორ? ვახტანგ ჯავახაძე