ეს არის ამბავი ცხრა ერისა, ცხრა ხალხისა, რომლითაც სავსე იყო მთელი ხმელეთი. და ცხოვრობდნენ ისინი ისეთ დროს, რომელიც აღარავის ახსოვს და ისეთ ადგილას, რომელიც უკვე აღარავინ იცის. ამ ამბის დასაწყისი, იყო სწორედ ის დრო, როცა ხმელეთის და-სავლეთს ორი ქვეყანა: ვერინორი და ოლოდორი წარმოადგენდა, აღმოსავლეთს კი - სეინედორი. ეს იყო ქვეყანა წითელკანიანი, ყვითელკანიანი და შავკანიანი ხალხისა. ხმელეთის ჩრდილოეთი დრაგორით, ხოლო სამხრეთი ფრეგორით მთავრდებოდა, შუა ნაწილი კი სამ ქვეყანას: გეოდორს, დალამადორს და რაგამორს ეკავა. რვა ხალხის იყო ეს რვა ქვეყანა. მეცხრე ხალხს კი, რომელთაც ჯანგალებს უწოდებდნენ, ყველა ქვეყანაში ჰქონდათ თავიანთი წილი მიწისა. მთელ ხმელეთზე გაფანტულნი, წელიწადში ერთ-ხელ რაგამორში იკრიბებოდნენ. აქ იყო მათი სატახტო ქალაქიც...