კრებულში ბესიკ ხარანაულის უკანასკნელ 30 წელიწადში დაწერილი ლექსები შედის. მათ ერთი რამ აერთიანებთ: ფიქრი – სამშობლოზე, ფიქრი – საქართველოზე. ლექსები ქრონოლოგიურად არაა დალაგებული. ეს 30 წელიწადი, როგორც ერთი დღე და ეს მთელი კრებული, როგორც ერთი ლექსი – ერთ მთლიანობად შეიკრა და „ეს საქართველოა!“ ჰეი, საქართველო, კარგი იქნებოდა, ერთ დილასაც ხმამ რომ გაგაღვიძოს: – აღსდექ, ლაზარე! წამოვდგებოდით თვალების ფშვნეტით ხუთი მილიონი.