ნაშრომში განხილულია 1900-იან წლებში საქართველოს ტერიტორიაზე მოქმედი რუსეთის იმპერიის პოლიტიკური(საიდუმლო) პოლიციის ორგანოების საქმიანობა, მეთოდები და ხერხები რევოლუციური და ტერორისტული ორგანიზაციების წინააღმდეგ. რუსეთის იმპერიაში მოქმედმა რევოლუციურმა პარტიებმა 1900-იან წლებში განავითარეს რა ევროპული ქვეყნების რევოლუციონერთა გამოცდილება (განსაკუთრებით მეცხრამეტე საუკუნის 80-90-იან წლებში მოქმედი ფრანგი ანარქისტების), პრაქტიკაში შეამოწმეს და დახვეწეს რევოლუციური ბრძოლის მეთოდები და ხერხები. კერძოდ, ტერორის გამოყენება ხელისუფლების წარმომადგენლების წინააღმდეგ. იტალიელი და ფრანგი ანარქისტების მიერ გამოყენებული ინდივიდუალური ტერორის განვითარებად 1905-1907 წლებში, იქცა ტერორის განხორციელება პარტიზანული რაზმების მეშვეობით, რომელსაც საქართველოში ეწეოდნენ ე.წ. წითელი რაზმები. სწორედ ამ პერიოდში მიეცა ‘’საბოლოო სახე’’ ტერორისტული ორგანიზაციის სტრუქტურის შექმნის, ახალი წევრების გადაბირების, ტერორისტთა ფსიქოლოგიური მომზადების, ტერორის წარმოების მეთოდების, ხერხების ზოგად პრინციპებს. რევოლუციური პარტიების მიერ გამოყენებული ტერორისტული ტაქტიკის წინააღმდეგ რუსეთის პოლიტიკურმა (საიდუმლო) პოლიციამ 1905-1907 წლების რევოლუციის პერიოდში შეიმუშავა და განავითარა აგენტურის გამოყენების საკმაოდ დახვეწილი სტრატეგია და ტაქტიკა, მეთოდები და ხერხები. განსაკუთრებით აღსანიშნავია ის გარემოება, რომ მათ შეძლეს აგენტურის მეშვეობით, განსაკუთრებით რევოლუციის დამამთავრებელ ეტაპზე, პოლიტიკური პარტიების მართვა. წიგნში ასახული რუსეთის იმპერიის პოლიტიკური(საიდუმლო) პოლიციის პოლიტიკური პოლიციის მეთოდები და ხერხები, გარკვეულწილად დღესაც რჩება თანამედროვე რუსეთის სპეცსამსახურების ‘’შეიარაღებაში’’.