„უაილდმა თავის გამომცემელს ტელეგრამა გაუგზავნა შეკითხვით: იყიდებოდა თუ არა მისი წიგნი? სინამდვილეში, ტექსტი მხოლოდ კითხვის ნიშნისგან შედგებოდა: „?“. გამომცემელმა მას ასევე „პუნქტუაციურად“ უპასუხა: „!“. ეს ნიშნავდა იმას, რომ საქმე გადასარევად მიდიოდა. შემეძლო ნათია გიორგაძის წიგნის წინასიტყვაობად მხოლოდ ძახილის ნიშანი დამესვა და ყველაფერი ნათქვამი იქნებოდა, მაგრამ მაინც სჯობს, სიტყვიერად ითქვას, რომ ეს არის მრავალშრიანი პოეზია, რომელშიც შეხვდებით ბევრ სხვადასხვა მუსიკას (არა კლასიკური გაგებით), ფორმას და სტრუქტურას. მომზადებულ მკი თხველს არც ის ფაქტი არ დააფრთხობს, რომ ზოგი ლექსი ერთგვარი რებუსია, განგებ დაუსრულებელი, ორ(და მეტ)აზროვანი ასოციაციებით, ამობრუნებული ესთეტიკური პარადიგმებითა და დახვეწილი ფსიქოლოგიური ნიუანსებით.“ – პაატა შამუგია