მოგზაურობა თავისუფლებისკენ ღამე ვეღარ ერეოდა განთიადის სხივების ცვენას და ნელ-ნელა თმობდა პოზიციებს - ხან სად მეტად დაკარგავდა მის სიმუქეს და ხან სად და ასე ჭიდილში სულ უფრო პატარავდებოდა და ძალა ელეოდა, მანამ სანამ სულ არ გამოილია და გაქრა - მიიმალა დახშულ და ყრუდ დაბურულ ადგილებში, სადაც არც ფანჯარა, არც უმნიშვნელო სარკმელია და მზის სხივები ვერ აღწევს, იქ სადაც მოთმინებით დაელოდება მზის ჩასვლას და თავის დროს, როდესაც ისევ გაძლიერდება, დაამშვიდებს ქვეყნიერებას და იბატონებს მზის ისევ ამოსვლამდე.
მოკლედ მშვენიერი დილა გათენდა, მაგრამ არც თუ ბედნიერი იყო ის დიმიტრისთვის - მას თითქმის მთელი ღამე არ სძინებია, ძალიან ცუდად გრძნობდა თავს, რათა რაღაც უსიამოვნო ტკივილი აწუხებდა ზურგის არეში და თითქოს სუნთქვაც უჭირდა, რამდენჯერაც ჩაეძინებოდა, მალევე ეღვიძებოდა ჰაერის უკმარისობის გამო, რაც მას უკვე კარგა ხანია დასჩემდა და გარკვეულ დღეებს ასე უძილოდ ატარებდა.
ამ ბოლო ხანებში კი თითქმის ყველა დღე ამ დღეში იყო და მან იმ დღეს გადაწყვიტა ექიმთან მისულიყო, მას ერთი ახლო ნათესავი ექიმი ყავდა, სახელად გეგა და მას დაურეკა ამის შესახებ, რომ დღეს მასთან მივიდოდა კლინიკაში, უთხრა, რომ თავს რაღაც მძიმედ გრძნობდა და იქნებ გაესინჯა - გაერკვია თუ რისი ბრალი უნდა ყოფილიყო ეს მისი ასეთი მდგომარეობა.
გეგამ დიმიტრი იმ დღესვე დაიბარა და ის შუადღისთვის უკვე მასთან, კლინიკაში იყო მისული.
თვითონ გეგა ენდოკრინოლოგი იყო და როდესაც დიმიტრის ჩივილებს მოუსმინა და მიხვდა რა ეს ყველაფერი ენდოკრინოლოგიური დაავადებით გამოწვეული ჩივილები არ იყო, ის მათთან რამდენიმე ექიმს აჩვენა და მას გამოკვლევა რომ ჩაუტარეს, ექიმების ვარაუდი რენტგენმა დაამტკიცა, რომ მას ფილტვების კიბო ჰქონდა, თან დაადგინეს, რომ არც თუ ცოტა ხნის წინ ჰქონდა მას ეს დაავადება დაწყებული.
საერთოდ როგორც წესი, ასეთ შემთხვევაში ავადმყოფს ამის შესახებ არ ეუბნებიან, რათა როდესაც ადამიანს ასეთი მოურჩენელი ავადმყოფობა ემართება, თითქოს არ უნდათ მას ამის გაგებით, კიდევ უფრო დაუმძიმონ მდგომარეობა, რასაც მედიცინა არ ეთანხმება, რათა ადამიანს უფლება აქვს იცოდეს თავისი დაავადების შესახებ, თორემ რა გამოდის - სასიკვდილოდ განწირულს საშუალება არ ეძლევა, თუნდაც ფსიქოლოგიურად ებრძოლოს მის დაავადებას, რაც რაღაც დადებით შედეგს მაინც გამოიღებს. თორემ მის გარდა ყველამ იცის მისი დაავადების შესახებ და ასე აცრემლებული თვალებით ელოდებიან მის გარდაცვალებას.
გეგამ ცხოვრების ასეთი ბოლო დღეებისთვის არ გაწირა დიმიტრი და რამდენადაც მძიმე მოსასმენი არ უნდა ყოფილიყო ეს მისთვის, მას ყველაფერი სიმართლე უთხრა.
დიმიტრისთვის რა თქმა უნდა თავზარდამცემი იყო ამ დიაგნოზის მოსმენა, მაგრამ ის ბუნებით მშიშარა კაცი არ იყო და ყოველ შემთხვევაში შედარებით მშვიდად მიიღო ეს ყველაფერი, მან ერთი იკითხა, თუ რამდენი დრო ჰქონდა დარჩენილი სიცოცხლისთვის.
მას აუხსნეს, რომ თუ გარკვეულ წესებს დაიცავდა, შეიძლება ექვსი თვეც კი გაეძლო ამ ყველაფრისთვის.
ამის გაგება დიმიტრისთვის ძალიან ძნელი იყო რათა ის ჯერ ოცდაჩვიდმეტი წლის იყო და უკვე უნდა დასრულებულიყო მისთვის ყველაფერი, მას ჯერ ცოლიც კი არ ყავდა მოყვანილი, რომელზეც ცოტა ხნის წინ დაიწყო ფიქრი, რომ უკვე სერიოზულად უნდა მოკიდებოდა ამ საქმეს, მთლად ზუსტად არ ჰქონდა გადაწყვეტილი, მაგრამ ერთი გოგო მართლაც მოსწონდა, რომლის ცოლად შერთვის წინააღმდეგი არ იქნებოდა, რასაც ისიც ხვდებოდა და ეტყობოდა რომ ისიც არ იტყოდა უარს ამაზე.
მას საკმაოდ კარგად აწყობილი ბიზნესი ჰქონდა, მშვენიერი შემოსავალი და ახლა უკვე როდესაც ძალიან კარგად იყო ყველაფერი და უკვე შეეძლო მისი ბავშვობის ოცნების ახდენა, რომ მსოფლიო შემოევლო, რისიც შესანიშნავი საშუალება ჰქონდა, ამ დროს უკვე ყველაფერი ეცლებოდა ხელიდან და ექვს თვეში საერთოდ აღარ იქნებოდა ამ ქვეყანაზე.
ის რამდენიმე დღე ფიქრობდა ამაზე, რომ როგორ შეიძლებოდა მოქცეულიყო, რათა ეს მისი დარჩენილი დღეები შედარებით ადვილად გადაეტანა. ასე ფიქრში და გამოსავლის ძებნაში მას დიდი დრო არ დასჭირვებია ამ ყველაფერს ისე შეეგუა, რომ ყველანაირი შიში დაკარგა და გადაწყვიტა დარჩენილი ცხოვრება როგორზეც სულ ოცნებობდა ისე გაეტარებია - ემოგზაურა ყველგან, სამშობლოში და საზღვარგარეთ, რასაც აქამდე ვერ ახერხებდა, რაშიც ბევრი რამ უშლიდა ხელს და ყოველთვის მისი გადადება უწევდა, მაგრამ სულ დარწმუნებული იყო ამ მოგზაურობას აუცილებლად დაიწყებდა და თან არცთუ დიდი ხნის შემდეგ, ახლა კი როდესაც იცოდა ცოტა დრო ჰქონდა დარჩენილი გადაწყვიტა საჩქაროდ ეზრუნა ამაზე, რითიც დიდი ხნის ოცნებას აისრულებდა და თან ბევრსაც არ იფიქრებდა მის დაავადებაზე.
ის
