ეკატერინე ავაზაშვილი არის მწერალი, ვინც პრემია „ივერია“ - სთან ერთად შემოვიდა ჩემს ცხოვრებაში და გაცნობის ეტაპებთან ერთად მეტად ღრმად გათავისდა ჩემს სულიერ სამყაროში. სიკეთისა და სიყვარულის უზომო გამოვლინებები ახასიათებს მას და, რა თქმა უნდა, თავისი ნაწარმოებებით, რომელიც დაფუძნებულია სულიერ ხედვებზე, ჩემზე დამაფიქრებელ შთაბეჭდილებებს ახდენს. თავის პროზაულ ნაწარმოებებში ადამიანთა ცოდვებზე საუბრობს, მაგრამ ეს არ არის მხოლოდ გარეთ გამოტანა იმ დაფარული, სულის დამღუპველი ფიქრების, ქცევების, შეცდომების; არამედ ერთგვარ ნუგეშს გგვრის იმ სულიერი წამლობით, რაც ჭეშმარიტ მართლმადიდებელ ქრისტიანობას უდევს საფუძვლად და კურნავს ცოდვებს. თავისი შემოქმედებით თითქოს მიგვანიშნებს იმაზე, თუ როგორ უნდა ცხოვრობდეს სინამდვილეში ღმერთის მოყვარე ადამიანი და ზრუნავდეს სულის მარადისობაზე. მის ტექსტებში კიდეც ქვეტექსტებია, რაც გააზრებას საჭიროებს. იმისი თქმა მსურს, რომ მათში არ არის მარტოოდენ ადამიანის ისტორია, რაღაც ამბავი, თხრობა, მასში ძარღვიანი ცხოვრებაა, დამრიგებელი და მნიშვნელოვანი წმინდანების რჩევებით... სერაფიმა სალმასო პოეტი