*** თქვენ წინაშეა „მანიტუ“ - წიგნი სავსე მფარველი სულებით, ალუზიებით, სიზმრებით, ფიქრებით, განცდებით, უჩვეულო და მრავალგვარი მხატვრული სახეებით და, ამავე დროს, ყველაზე დამაჯერებლად მოთხრობილი ამბებით.
მანიტუ არა მხოლოდ პირადი მფარველი სულია. ის ამ წიგნის ლიტერატურული სულიცაა, რომელსაც საოცრად ნიჭიერად აცოცხლებს ავტორი. წიგნი დედაშვილობაზე - ადამიანური არსებობის ყველაზე მთავარ სიყვარულზეა, რომელიც, ამავე დროს, იდუმალების საბურველში გახვეული მისტერიაცაა და ეს ამბავი ხან დეტექტიური ისტორიის, ხან მაგიური რეალიზმის, ხან სრულიად რეალისტური პროზის შუქში იხსნება.
ოლანი ბიწაძის, როგორც ახალგაზრდა დებიუტანტი მწერლის, ოსტატობა მხოლოდ ამ საინტერესო ისტორიის ხლართვასა და მის დრამატურგიულ განვითარებაში არ ვლინდება. ამბავს მთავარი გმირი დორა გვიყვება და ეს ამბავი ერთი უწყვეტი შინაგანი მონოლოგია, რომლის მიზანიც საკუთარი თავის, სახის, იდენტობის, გენეტიკური წარმომავლობისა თუ ეგზისტენციური არსებობის კვლევაა, მაგრამ, ამავე დროს, მთავარი პერსონაჟი საკუთარ თავთან ერთად იკვლევს თავად სამყაროს, იცნობს და პოულობს ახლობელ თუ უცნობ ადამიანებს, განიცდის სიყვარულს თუ სიძულვილს, კავშირს თუ გაუცხოებას, დაკარგვასა თუ აღმოჩენას, სიკვდილსა თუ სიცოცხლეს.
წიგნის კითხვისას თითქოს მთავარი გმირის სუბიექტურ კამერას დავყვებით და ამ კამერის ლინზაში ვხედავთ ამბის ყველა დეტალს, შუქჩრდილს, პერსონაჟების გამომეტყველებას, თვალებისა და სულის მოძრაობას და ამ უაღრესად და უკიდურესად დახვეწილ ნიუანსებამდე დაყვანილი თხრობა კიდევ უფრო შთამბეჭდავია, კიდევ უფრო საინტერესო და გულისშემძვრელია. მითუმეტეს, რომ ავტორი ოდნავადაც არ თამაშობს, არ ცდილობს მკითხველის გულის აჩუყებას, გრძნობებით სპეკულაციასა თუ პათეტიკურ სიმულაციას. ის ნამდვილია, გულწრფელი და ისეთივე სუფთაა, როგორიც ბავშვის პირველ მზის სხივზე ნანახი სიზმარი.
ცალკე აღნიშვნის საგანია ოლანი ბიწაძის ლიტერატურული ენა. ავტორი არ ირჩევს მარტივ გზას. ის არ არის უბრალოდ ამბის მთხრობელი. მისი წერის მანერა განსხვავებული და თვითმყოფადი, შეიძლება ითქვას, სრულიად გამორჩეულია. ავტორს უკვე ნაპოვნი აქვს საკუთარი ბგერა, ტემბრი, რიტმი და ჟღერადობა, ის შინაგანი მუსიკალობა, რომელიც არსად არაა ყალბი, არსად არ იძლევა ოდნავ დეტონაციასაც კი.
„მანიტუ“ პირადად ჩემთვის ახალი, ძალიან საინტერესო და მნიშვნელოვანი ლიტერატურული სულის აღმოჩენაა. ოლანი ბიწაძე, რომელიც ამ წიგნით თავისი პირველი სიზმრების, მთავარი სიყვარულისა და უკვე განცდილი არსებობის ამბავს გვიყვება, უკვე ამბობს მთავარს - მე მწერალი ვარ!
თეონა დოლენჯაშვილი
მწერალი, კონკურსის ჟიურის წევრი
ჩუქება
