დანტე ალიგიერიმ მას მხოლოდ „კომედია“ უწოდა, ხოლო „ღვთაებრივი“ პოეტის გარდაცვალების შემდეგ დაუმატა ეპითეტად ჯოვანი ბოკაჩომ. პოემა, რომელიც 14 წელიწადს იქმნებოდა, ეყრდნობა იმ დროისთვის გავრცელებულ მისტიკურ პრინციპს, რომლის მიხედვითაც იმქვეყნიური სამყაროს ხილვა სულის გადარჩენის გზაა. ეს არის შუა საუკუნეების თეოლოგიური თვალთახედვით აღქმული სულის სამი მდგომარეობა: ყოფნა, განწმენდა, და განახლება, რომელთაც შეესატყვისება სამი სამყარო: ჯოჯოხეთი, სალხინებელი, და სამოთხე.