***
ვიწყებ გამოქვეყნებას აწ უკვე ისტორიული პიესის, რომელიც ამერიკაში დაიწერა ჯერ კიდევ 2002 წელს და რომელიც მასხარასა და ბოდრიარის იმაგინატიური დიალოგია. მაშინ ჯერ კიდევ ჟან ბოდრიარი ცოცხალი იყო და მასხარა კი ახალგაზრდა მხატვარი-რეჟისორი.
პიესაში გამოყენებულია ფრაგმენტები ბოდრიარის წიგნებიდან ნივთების სისტემა, გამომცემლობა Gallimard-ი (1991) და ტერორიზმის სული, გამომცემლობა Verso, (2002) ყველა ციტატა ფრჩხილებით არის აღნიშნული.
ყველაფერი გამოგონილია გარდა ციტატებისა.
მაშ ასე, მეგობრებო, ისე რასაც 11 წელია მთელი მსოფლიო ელოდებოდა მხოლოდ ახლა გამოჩნდება.
თქვენს წინაშეა კიბერ ეპოქის ელექტრო-პიესა:
მასხარა და ბოდრიარი
მომქმედი პირები:
მასხარა - ანუ მასხარას სიმულაკრა
ბოდრიარი - ანუ ბოდრიარის სიმულაკრა იმ ადგილების გამოკლებით სადაც მას ვციტირებ.
ამედეო ვერმიშველი - მთხრობელი
კამილლა - მასხარას მეგობარი ქალი
იტალიელ-ქართველი ჯენტლმენი არავინ მეტტი - მეტსახელად არავინა
რობოტი გიზო - აგრეთვე კიბერ ეპოქის ამაყი შვილი
მოემზადეთ და პიესა იწყება.