გამხმოვანებელთა ჯგუფი: ნუგზარ ყურაშვილი, ლალი ვეზირიშვილი. პიესა „ლამარა“-ს ძირითადი მიზანია, აჩვენოს საზოგადოებას, როგორ ხრწნის ადამიანის სულს დიქტატორული, არადემოკრატიული სახელმწიფოებრივი სისტემა, თეატრმცოდნე ვასილ კიკნაძე თავის გამოკვლევაში ”გროგოლ რობაქიძის თეატრალური სამყარო” წერს: “თეატრის ისტორია, რობაქიძის წვლილის ააღუნიშნავად უნდა დაწერილიყო, მის სახელს ტაბუ დაადეს და დუმილით უვლიდნენ გვერდს 1932 წლიდან 1987 წლამდე. ხოლო დრამას “ლამარა”, რომლის დიდი წარმატებაც ვერ მიჩქმალეს, ყალბი დროშით მოუხდა ცურვა, როგორც ვაჟა-ფშაველას ტექსტის ანონიმურ გადამღერებას.”