მინდა ეს ფიქრები ფურცლებზე გადავიტანო და გონებიდან გამოვუშვა, აქ დრო ძალიან ნელა გადის, სიკვდილმისჯილისთვის წესით ეს კარგი უნდა იყოს, როდესაც დრო ნელა გადის, თუმცა როდესაც ხვდები, რომ რამდენიმე დღეში შენი ხორცი ლეშად იქცევა ან შენი სული შენ მიგატოვებს და ივლი მოსიარულე, უგრძნობი, სულ დაკარგული ლეში, უკვე ვეღარ იტან დროს, რაოდენ ცოტაც არ უნდა იყოს, რადგან ხვდები იმას, რომ ორივე არჩევანი სიკვდილს ნიშნავს... შენ უბრალოდ უნდა გადაწყვიტო, მოკლა შენი ხორცი, თუ შენი სული... აი, მზეც შორდება უკვე ამ პატარა ჭრილს და მტოვებს იგი...