"მარაოების დრო"
ყველაფერი ფრაკით დაიწყო,
ოთახები ჯერ კიდევ რადიოებს უსმენდნენ.
ჯერ კიდევ მწვანე იყო ბალახი.
და ნამდვილი - ცა.
მაშინ წიგნებს ანათხოვრებდნენ.
მაშინ სანიშნედ იყენებდნენ გამხმარ ყვავილებს.
მაშინ ქვეყანა იყო შავ-თეთრი.
მერე ტელეფონის ჯიხური აიღეს ქუჩის ბოლოდან
და ერთადერთი საგაზეთო რედაქცია გაკოტრდა.
იმ წელს, უკანასკნელმა ტრამვაიმაც ჩამოიარა
და დაითხოვეს უკანასკნელი ფოსტალიონი.
ახლა, მეზღვაურებს ფოტოები აღარ უდევთ გულის ჯიბეში
და წვიმიანში, ჩემს ფანჯარაში
ქოლგებზე მეტი მანქანებია.
აღარ კოცნიან ხელთათმანებზე...
წერილებს აღარ ელოდებიან...
რა სევდიანი სიხარულია...
აღარაფერი აღარ არის
რომანტიკული...
მუზეუმები
როცა გვეშინია ღმერთის -
ვაშენებთ ტაძრებს.
როცა ერთმანეთის გვეშინია -
ვთხრით ხოლმე სანგარს.
როცა არ ვენდობით ასაკს -
აფთიაქებს ვაფარებთ თავს.
როცა ეჭვის თვალით ვუყურებთ ამინდს,
ვიწყებთ ქოლგებთან ერთად ცხოვრებას.
როცა სიმარტოვე გვაშინებს -
ვიყვარებთ.
როცა გვაშინებს ემოციების დაკარგვის შიში,
ვინახავთ წერილს,
ფირსა
და ფოტოს.
როცა გვაფიქრებს მეხსიერება -
მუზეუმების შენებას ვიწყებთ.
შენებას ვიწყებთ, როცა ბუნება
შეგვახსენებს, რომ დრო გავიდა...
მუზეუმები მეფეების ფიქრებს ინახავს.
მოგვიყვებიან, დედოფლის ჩურჩულს.
მოგვიყვებიან, რომ შეცდომები არ დაგვიშვია
და მაინც მოვკვდით.
ჩვენი სიცოცხლე დავიწყებაა.
ჩვენი ნივთები და ტანსაცმელი გაახსენებენ
მოდას და ამინდს,
მაგრამ ვერაფრით ვერ გაიგებენ
გრძნობას, რომლითაც ვკოცნიდით შუბლზე
და ვერც ჟრუანტელს შენი ნახვისას,
და ვერც აგვისტოს ნაღვლიან ნათელს,
ჩვენ რომ გვიყვარდა ასე ძალიან.
ჩვენ მხოლოდ ერთხელ ვიყავით ქვეყნად
და მუზეუმებს არ ვაშენებდით.
როგორც ინებებ
როგორც ინებებ!
თუ გინდა ზღვასთან ვიყიდოთ სახლი
და საათობით ზღვას გავყურებდეთ,
ან ვკითხულობდეთ ელინურ მითებს,
ან თოლიებით ვიხიბლებოდეთ.
თუ გინდა, ბინა დავიდოთ ტყეში,
ტრუბადურების სიმღერები დავიზეპიროთ
ან თუ გსურს პური გავუყოთ მტრედებს,
მათ არ აკლიათ სანახაობა,
სამაგიეროდ, აკლიათ პური.
ანდა, საათი ვკითხოთ გამვლელს,
ანდა, საათი გამვლელს წავართვათ.
თუ გსურს, დავშორდეთ ვინც დღემდე გვიყვარს,
ან ვუღალატოთ - ვისი ღალატიც არ შეიძლება.
ან რომის სენატს
ჩავაგონოთ ახალ-ახალი
რამე მზაკვრული შეთქმულება.
თუ გინდა, ვთესოთ სისხლი და ღვარძლი.
თუ გინდა თეთრი დროშები დავწვათ.
თუკი ინებებ,
თაფლის სანთლები გავყიდოთ ფულზე,
ანდა ვივაჭროთ ორგანოებით.
თუ გინდა, ჩუმად მივცეთ ცეცხლი
სიმინდის ყანებს
და ვაშიმშილოთ სოფლელი ბავშვი.
თუ გსურს, ფერდინანდს ვესროლოთ ტყვია,
ან რომელიმე კარგ მუსიკოსს - არ ავაცილოთ.
გამოვჭრათ ყელი ლამაზ ცხოველებს,
რომ მერე მათგან ქამრები ვკეროთ.
ან თუ ასე გსურს, ყვავილები დავრგოთ
და მოვრწყათ იმათ საფლავზე,
ვისაც უკვე აღარავინ აღარ აკითხავს.
თუ გინდა ვიყოთ კეთილი და სევდიანები,
ანდა მოვწამლოთ სასმელი წყალი.
როგორც ინებებ,
ჩემო სხეულო
მოვიქცეთ ისე,
ოღონდ შეჩერდი.
ნუ დაბერდები.
