თავი პირველი - მისის რეიჩელ ლინდი გაოცებულია მისის რეიჩელ ლინდის სახლი იმ ადგილზე იდგა, სადაც ევონლისკენ მიმავალი მთავარი გზა თხმელებითა და „ქალის საყურე („ქალის საყურე“ – იგივე ფუქსია – გრძელყუნწიანი მცენარე, დაკიდებული ყვავილებითა და კენკრა ნაყოფით.)“ ყვავილებით შემოსაზღვრულ პატარა დაბლობში იკარგებოდა. ნაკადული, რომელიც დაბლობს განივად კვეთდა, შორს, კათბერტების უძველესი მამულის ტყეებში იღებდა სათავეს. თავნება და მჩქეფარე, ტყიან ნაწილში სწრაფად მიედინებოდა, გზადაგზა მუქ, იდუმალ ტბორებსა და პატარ-პატარა ჩანჩქერებს ქმნიდა, ლინდის დაბლობზე გასვლისთანავე კი მშვიდად მოჩუხჩუხე, მდორე ნაკადად იქცეოდა, თითქოს მისის რეიჩელ ლინდის ჭიშკარს თვით ნაკადულიც ვერ ჩაურბენდა თავაზიანობის წესების დაცვის გარეშე. ალბათ, იცოდა, რომ მისის რეიჩელი ფანჯარასთან იჯდებოდა, მის მახვილ თვალს კი ნაკადულიდან დაწყებული, ბავშვებით დამთავრებული, არაფერი გამოეპარებოდა და თუ რამე უცნაურსა და უადგილოს შეამჩნევდა, ვიდრე ყველაფერს ძირისძირობამდე არ გამოიკვლევდა, ვერ მოისვენებდა.
ევონლიში და სხვაგანაც, უამრავი ადამიანია ისეთი, თავის საზრუნავზე ფიქრის ნაცვლად მეზობლის საქმეებით რომ არის დაკავებული. მისის რეიჩელი კი იმ ნიჭიერ გამონაკლისთა რიცხვს მიეკუთვნებოდა, ვინც პირადსა და საზოგადოს თანაბარი წარმატებით ართმევდა თავს. როგორც სანიმუშო დიასახლისს, სახლი მუდამ დალაგებულ-გაწკრიალებული ჰქონდა; გოგონებისთვის კერვის წრეს უძღვებოდა; საკვირაო სკოლის მართვაში მონაწილეობდა და, ადგილობრივი ეკლესიის საქველმოქმედო ორგანიზაციასთან ერთად, უცხოელი მისიონერების უძლიერეს დასაყრდენსაც წარმოადგენდა. მიუხედავად ამ ყველაფრისა, მისის რეიჩელს უამრავი დრო რჩებოდა, რომ საათობით მჯდარიყო სამზარეულოს ფანჯარასთან და შალის ძაფით ქვილთები (ქვილთი – უძველესი ტექნიკით შექმნილი ტრადიციული, დალიანდაგებული საბანი ჩრდილოეთ ამერიკაში.) ექსოვა. ევონლელი დიასახლისები ჩვეული კრძალვით ამბობდნენ, თექვსმეტი ისე ჩამოქსოვა, – დაბლობის გადამკვეთი მთავარი გზისთვის, გადაღმა ფრიალო, წითელი კლდისკენ რომ უხვევს, თვალი არ მოუშორებიაო. ევონლი პატარა, სამკუთხა, წმინდა ლოურენსის ყურეში შეჭრილ ნახევარკუნძული იყო, რომელიც ორი მხრიდან წყლით იყო გარშემორტყმული, ნებისმიერ მომსვლელ-წამსვლელს სწორედ იმ გზით უნდა ესარგებლა და მისთვის უხილავი, მისის რეიჩელის ყოვლისმჭვრეტელი მზერის ქვეშ გაევლო.
ადრეული ივნისის ერთ დღეს მისის რეიჩელი ჩვეულ ადგილზე იჯდა. ფანჯარაში შუადღის მზის მცხუნვარება და ნათელი იღვრებოდა. სახლის ქვემოთ, ფერდობზე გადაჭიმული, თეთრ-ვარდისფერი ყვავილებით გადაპენტილი ბაღი, თავზე აურაცხელი ფუტკარი რომ დაბზუოდა, საქორწინოდ მორთულს ჰგავდა.
თომას ლინდი – თავმდაბალი და ტანმორჩილი კაცი, რომელსაც ევონლის მცხოვრებნი „რეიჩელ ლინდის ქმარს“ ეძახდნენ, თავლის უკან, ფერდობზე საგვიანო თალგამს თესავდა. იმ დღეს „მწვანე მეზონინების“ მახლობლად, ნაკადულიან დიდ, წითელ მინდორში თალგამი მეთიუ კათბერტსაც უნდა დაეთესა. მისის რეიჩელმა ეს დანამდვილებით იცოდა, რადგან თავად გაიგონა, როგორ ეუბნებოდა წინა საღამოს კარმოდიში მდებარე უილიამ ბლერის მაღაზიაში პიტერ მორისონს, ხვალ გვიანი თალგამის დათესვას ვაპირებო. რაღა თქმა უნდა, პიტერი თავად დაინტერესდა, თორემ მეთიუ კათბერტი საკუთარი სურვილით გეგმებზე არასდროს საუბრობდა.
მიუხედავად ამისა, მეთიუ კათბერტი სამუშაო დღის ოთხის ნახევარზე დაბლობიდან კლდისკენ აუჩქარებლად მიემართებოდა. მეტიც, საუკეთესო კოსტიუმში გამოწყობილს, თეთრი საყელო მოუჩანდა. ეს კი უტყუარად ამტკიცებდა, რომ ევონლიდან მიემგზავრებოდა. მსუბუქი ეტლი და წაბლა ფაშატიც მოწმობდა, გეზი შორს უნდა ჰქონოდა. ნეტავ სად ან რატომ მიდიოდა მეთიუ კათბერტი?!
ნებისმიერი სხვა ევონლელი რომ ყოფილიყო, მისის რეიჩელი გარემოებებს ერთმანეთთან უმალ დააკავშირებდა და ორივე კითხვაზე პასუხსაც შესანიშნავად გამოიცნობდა. თუმცა, მეთიუ სახლიდან ისე იშვიათად მიემგზავრებოდა, საამისოდ უთუოდ გადაუდებელი და უჩვეულო მიზეზი უნდა ჰქონოდა. უცნაურად მორცხვს უცხო საზოგადოებასა და ყველა იმ ადგილას მოხვედრა სძულდა, სადაც შეიძლებოდა, ხმის ამოღება დასჭირვებოდა. თეთრსაყელოიან კოსტიუმში გამოწყობილი, ეტლით მიმავალი მეთიუ იშვიათად თუ ახსოვდა ვინმეს. ბევრი ფიქრის მიუხედავად, მისის რეიჩელმა ვერაფერი დაასკვნა, რამაც სასიამოვნო შუადღის მთელი ხიბლი გაუფუჭა.
– ჩაის დავლევ, „მწვანე მეზონინებს“ მივაშურებ და მარილას გამოვკითხავ, სად და რისთვის წავიდა, – დაასკვნა ბოლოს პატივცემულმა ქალბატონმა, – წელიწადის ამ დროს ის ქალაქში არასდროს მიემგზავრება და არც ვინმეს სტუმრობს. თალგამის თესლი რომ შემოლეოდა და საყიდლად გაქცეულიყო, ასე არ გამოეწყობოდა და არც ეტლით წავიდოდა. საკმაოდ ნელა მისეირნობს იმისთვის, რომ ექიმთან მიეჩქარებოდეს. უთუოდ რაღაც მოხდა წუხანდელს შემდეგ ისეთი, რამაც წასვლა გადააწყვეტინა. ნამდვილი გამოცანაა და წუთითაც ვერ დავმშვიდდები, ვიდრე არ გავიგებ, რამ აიძულა მეთიუ კათბერტი, დღეს ევონლი დაეტოვებინა.
და აი, საღამოხანს მისის რეიჩელი მართლაც გავიდა სახლიდან. შორს წასასვლელი არ იყო. ლინდსის დაბლობიდან კათბერტების უზარმაზარ, ბაღებში ჩაფლულ სახლამდე, მთავარი გზით, მილის მეოთხედიც არ იქნებოდა. სინამდვილეში, ვრცელი ხეივანი, რომელიც შემდგომ უნდა გაგევლო, მანძილს მნიშვნელოვნად აგრძელებდა. მეთიუ კათბერტის მამა, რომელიც შვილივით მორცხვი და წყნარი კაცი იყო, ეცადა, შეძლებისდაგვარად შორს, ხალხისგან განცალკევებით, ტყის პირას დასახლებულიყო. მწვანემეზონინებიანი სახლი
ჩუქება
