ადამიანებს ბევრი საწუხარი აქვთ, პირადი ტკივილი და ტანჯვა, სახოგადოებრივიც, სახელმწიფოებრივიც... ეს იმაზეა დამოკიდებული სად უწევს მოღვაწეობა, მარგამ ტანჯვა ტანჯვაა... მოთხრობაში "მე მოვდივარ..." პერსონაჟების პირადი პრობლემებია წინ წამოწეული, ბედნიერებისა თუ უბედურების თანამგზავრობა ცხოვრების სარბიელზე. ადამიანის ცხოვრება კი ძირითადად პირად ცხოვრებაზეა აგებული, ისეთ უმთავრეს ღირებულებაზე რასაც სიყვარული და ერთგულება ჰქვია, მაგრამ ავტორი მიგვანიშნებს, რომ თავად ინდივიდზეა დამოკიდებული, მის მრწამსა და ხედვაზე, ფასეულობაზე საკუთარი ცხოვრების გზა. სიძვის ცოდვა ერთ-ერთი დამღუპველი ვნებაა, რომელსაც ადამიანი ჯერ ფიქრით "აგუებს" საკუთარ სამყაროს და შემდეგ ნელი ნაბიჯებით ამკვიდრებს შინაგან მე-ში და ფიზიკურ ცხოვრებაში.როდის იწყება ადამიანის გადაგვარება? ფიქრით, როდესაც მძიმედ და "ტკბილად" იწყებს ზრდას, ფეხის მოკიდებას, ფესვების გადგმას და ღუპავს არა მხოლოდ საკუთარ ცხოვრებას, სხვებსაც... საინტერესოა სიძვის ცოდვის სულიერი ახსნა, ანუ სარწმუნოებრივი ახსნა, რომელიც გიხსნის ცოდნას და გიჩვენებს გზას მისი არიდებისას. მაგრამ თუ ჩაეფლო ადამიანი გარყვნილების მორევში, ყოველ წამს შესაძლებელია მისი გამოსწორება სინანულითა და პატიოსანი ცხოვრების გზაზე შედგომით, რადგან ღმერთი ყოველთვის მრავალგზის აძლევს შესაძლებლობას ადამიანს დათრგუნოს დამღუპველი ცხოვრება და თავიდან დაიწყოს... საინტერესოა თავად დამოკიდებულება ქრისტესმორწმუნე ადამიანის დაცემულის მიმართ, მისი შემწყნარებლობა და სულიერი ძალა, მზრუნველობაც კი...