იქ სადაც ჩვენ არ ვართ გათენდა, დადგა დრო არჩევანისა, ორი მხარე დგას ერთმანეთის საპირისპიროდ, ერთ მიზან დასახულნი, ერთ მიზეზ ერთმანეთ შეძულებულნი...
რას არ გაიძახიან, რას არ გვპირდებიან, ერთმანეთს სიტყვებს პარავენ, მიგდებაზე გადააკეთებენ და ხალხს უბრუნებენ...
მათ კი სჯერათ რომ გაიხსნება ახალი სკოლები, უნივერსიტეტები, მათთან ერთად აშენდება კინო და თეატრები, სხვა გასართობი ადგილები, მუზეუმები, გალერეები, კულტურის ფასი იმატებს...
გაიზრდება სამუშაო ადგილები, ხელფასები, საშვალო შემოსავალის მაჩვენებელი, აღარ იქნება კორუფცია, კანონი ყველასათვის იკანონებს, აღარც დარდი იქნება თუ ვინ სად დაიძინებს, საღამოს რას შეჭამს, აჭმევს ბავშვებს, რადგან დღეიდან უკვე საკვებიც იქნება და საცხოვრებელი სახლებიც!
გაიძახიან რომ უპრეცედენტო ეკონომიკური ზრდა იქნება და უახლოეს მომავალში მეშვიდე ადგილზე იქნებიან ბიზნესის მიმართულებით!
გვპირდებიან რომ მალე შეძლებენ პოლიციის ტრანსფორმაციას, რომ აღარ იქნებიან პოლიტიზირებულნი, რომ ჩვენ ვიამაყებთ თითოეული სამართალ დამცველით!
მათი სიტყვებით მალე ვიქნებით ნამდვილად თანამედროვეები, ცივილიზებულები, და მაშინვე გამყარდება დემოკრატია!
ოჯახში ძალადობაც აღარ იქნება, მაგის ნაცვლად ევროპისაკენ გვექნება სვლა და ეს ესაა კიდევ უფრო აყვავდება ყველაფერი!
იმათმა იციან თუ რა ფასი უჯდება ქვეყანას ამგვარი თავდადება და სმენიათ ხალხის ტკივილზე, რისი გათვალისწინებით უფრო ახლო თანადგომასა და გვერდში დგომას გვპირდებიან, ხშირ მოკითხვას, საცხოვრებლების შემოწმებას მეტი კომფორტისათვის!
მედიაც მეტად თავისუფალი გახდება, აზრის თავისუფლება და სათადარიგო განათლების მიღება ბაღებიდანვე მთავარი შესასრულებელი მისია გახდება!
ქუჩებში სიარული უფრო უსაფრთხო იქნება, აღარც ბავშვის მარტო გაშვების შეგეშინდება და აღარც ღამით სეირნობის!
წყლის, გაზის, ელექტრო ენერგიის მომარაგებელი სისტემები
გაუმჯობესდება და ფასებიც იკლებს...
შუადღეა, დრო როცა წყდება ქვეყნის ბედი, დრო როცა ერთი ადამიანის ხმაც კი გადამწყვეტი ხდება იქ სადაც სუფევს დემოკრატია...
ხალხიც იღებს გადაწყვეტილებას და ხმებიც ნაწილდება...
მერე რა რომ ზოგმა სამჯერ მისცა ხმა?
მერე რა რომ ზოგმა ერთ შეკვრა პეჩენიებზე გაყიდა ხმა?
მერე რა რომ ქვეყნის ბიუჯეტი ქრთამად იქცა?
მერე რა რომ დადგენილი რეგლამენტი ირღვეოდა?
მერე რა რომ დამსწრეები კედელს უცქერდნენ და არა ყუთსა და მუშაკებს?
მერე რა რომ ქურდული სამყარო პოლიციას გაუსწორდა და წესრიგს იცავდა, მათ გვერდით დგომით?
მერე რა რომ მუშტები იყარა?
მერე რა რომ დანა და იარაღი გამოჩნდა?
მერე რა რომ მედია დაარბიეს და უმიზეზოდ დააკავეს?
მთავარია ხალხმა უსაზნოდ მისცა თავისი ხმა და აი კიდევ ცოტაც ჩავა მზე და ხალხი გაიგებს ქვეყნის მომავალ ბედს...
იქ სადაც ჩვენ არ ვართ კი მზადებაა, იციან რაც მოხდება, ყველა ერთ რაღაცას მოელის და ემზადებიან ამისათვისაც...
იქ სადაც ჩვენ არ ვართ დიდი ზემია!
უდიდესი სუფრაა გაშლილი რომლის ყოველი კერძი, სასმელი, ჭურჭელი გაიძახის - ფუფუნება!
ყველა ერთმანეთს გამარჯვებას ულოცავს, არლეკინსაც რომ შეშურდებოდა ისეთ შარვალ-კოსტიმებში გამოწყობილნი ეცეკვებიან ერთმანეთს!
ყველა ბედნიერია!
მიუხედავად დიდი დანაკარგისა, ხარჯებისა, მოკლული ნერვებისა, მუშტების ყრისა, დაუჯერებლის შესრულებისა და აი კიდევ ერთხელ გაიმარჯვეს, რასაც აღნიშნავენ ქვეყნის გამარჯვებას!
რას არ შეგვპირდნენ, რა არ მოგვითხრეს, მაგრამ საბოლოოდ ეს
ყველაფერი ხარხარის დონის ანეგდოტად დარჩა, მაგრამ არა იქ
სადაც ჩვენ არ ვართ...
იქ აყვავდება ყველაფერი!
გაუმჯობესდება ყველაფერი!
მანდ არ იქნება ჩვენთვის ადგილი, მაგრამ არაფერია აქ სადარდებელი თეიმურაზ, რადგან უკვე შეიწოვე ეს ყველაფერი როგორ რძე და ნარკოტიკი...
აქ ვიწრო გალიებია იმათთვის ვინც ელის თბილ ადგილს მზის ქვეშ თავისი ქვეყნისათვის...
იქ სადაც ჩვენ ვართ ყველაფერი გადაჯაჭვულია...
იქ სადაც ჩვენ ვართ ყველაფერს აქვს თავისი საბაბი...
იქ სადაც ჩვენ ვართ შემოწირულ ფულს ხალისში ხარჯავენ, კაზინოებში, ბარებში, კლუბებში და ბორდელებში...
იქ სადაც ჩვენ ვართ შემოწირულ ფულზე ახალ მანქანებს და ტელეფონებს ყიდულობენ და ნეტა როგორ თუ შეიძლება მათი გაყიდვა და გაჭირვებული ხალხისათვის დარიგება?!
იქ სადაც ჩვენ ვართ შემოწირულ ფულს ბავშვებით გართობაზე
ხარჯავენ ფულს, ზევით მჯდომები კი ხელს აფარებენ მათ, ოღონდ სუს ეს არ წამოგცდეს!
იქ სადაც ჩვენ ვართ ზუსტადაც რომ ზევით მჯდომები მიდიან მათთან თავიანთი დანაშაულისა და ცოდვების მოსანანიებლად, რაც კომპრომანტად იქცევა, მფარველობის საფასურად რომ დადუმდება...
იქ სადაც ჩვენ ვართ სულის დამაწყნარებლები დიდი ხანია ამ თამაშში არიან ჩართულნი და სიბინძურეს მიჩვეულნი ვეღარც კი ამჩნევენ როგორ დაითხუპნენ და გაიჭედნენ ამ ჭაობში...
სულის სიწმინდეზე და სილამაზეზე მომწოდებლები ლეშს განიხილავენ, ოდეზღაც ზევით მჯდომი ხალხისა...
იქ სადაც ჩვენ ვართ ზევით მჯდომარების ნათესავები ქუჩებსა და მიწის ნაკვეთებს ერთ „ მონეტებად “ ყიდიან...
იქ სადაც ჩვენ ვართ
ჩუქება
