თავი მეცამეტე
1 ანტიოქიის ეკლესიაში იყვნენ წინასწარმეტყველები და მოძღვრები: ბარნაბა და სიმონი, ნიგერი რომ ერქვა, ლუციუს კვირინელი და მანაინი - მეოთხედმთავარ ჰეროდეს ძუძუმტე, და სავლე. 2 უფლის მსახურებასა და მარხვაში იყვნენ ისინი, რომ უთხრა მათ სულიწმიდამ: "გამომიყავით ბარნაბა და სავლე იმ საქმისთვის, რისთვისაც მოვუწოდე ” . 3 მარხვისა და ლოცვის შემდეგ ხელები დაასხეს მათ და გაუშვეს.
კომენტარი: ანტიოქია იმ დროისთვის დასავლეთის ყველაზე მსხვილი დედაქალაქი იყო. მას „ დასავლეთის რომს “ ეძახდნენ. ამ მსხვილ მსოფლიო კომერციულ ცენტრში დაარსდა ადრეული ეკლესია. ეს ცოცხალი ეკლესია იყო, გამყარებული და მწიფე. უმეტესობა წევრებისა იყო გაუნათლებელი, რომელთაც ქრისტე ირწმუნეს არა მოციქულთა მსახურების მეშვეობით, არამედ უბრალო მორწმუნეების დამოწმებებით. პირველმა ეკლესიამ ბარნაბა გააგზავნა, რათა გაემყარებინა ანტიოქიის ეკლესიის ახალმოქცეულები. მან კი დამხმარედ პავლე წაიყვანა, აქტიური ღვთისმსახური. მთელი წელი ერთად მსახურობდნენ ანტიოქიის ეკლესიაში. ეკლესია რიცხვობრივად და ძალაში გაიზარდა, ქალაქი კი ქრისტიანობის მეორე ცენტრად იქცა იერუსალიმის შემდეგ და წარმართებისთვის ქადაგების გამგზავნ პუნქტად. ამ ეკლესიაში უხვად ვლინდება სულიწმიდის ნიჭები, ბევრი წინასწარმეტყველება და ქადაგება იყო. ახალ აღთქმაში წინასწარმეტყველები არ იყვნენ ხალხისგან გამოყოფილები, ცხოვრობდნენ ეკლესიაში, როგორც სხვა მორწმუნეები. მორწმუნეებს არ ყავდათ მთავარი ან ეპისკოპოსი. ისინი ყველა საკითხს ერთსულოვნად განიხილავდნენ, უხუცესთა და ძმების გარემოცვაში. რწმენაში მყოფი ძმები ერთად ემსახურებოდნენ ღმერთს, ძველ აღთქმაში მღვდლების მსგავსად, რომლებიც თაყვანს სცემდნენ ღმერთს და მსხვერპლს სწირავდნენ. ყველა მათგანს სურდა თავისი ერისთვის ღმერთის კურთხევების მოპოვება. ასე, რომ ანტიოქიაში მყოფი სამი წინმყოფი ძმა სთხოვდნენ უფალ იესოს ჯვარზე მისი მსხვერპლის ნაყოფის რეალიზებას, მათ ეკლესიასა და გარშემო მყოფ ხალხში. წმიდანები მარხულობდნენ, მაგრამ არა იმისთვის, რომ გამართლებულიყვნენ. ერთხელ და სამუდამოდ იყვნენ ქრისტეს სისხლით განწმედილები. ისინი ლოცვით მსახურებაში მარხულობდნენ. დაავიწყდათ საჭმლისა და სასმლის შესახებ, ვინაიდან მათი საერთო ლოცვები წარმართებისთვის იყო ყველაფერზე მნიშვნელოვანი. მათ ლოცვებში ჩანდა სურვილი, რომ ქრისტეს გადარჩენა ნაუწყები ყოფილიყო გარშემო ყველა ადგილას. წმიდა ღვთის სულმა უბრძანა ეკლესიის წინამძღოლებს გამოეყოთ მისთვის ბარნაბა და სავსე საქმეების აღსასრულებლად, რომელიც წინასწარ ნაუწყები არ იყო. სულიწმიდამ თავად მოუწოდა მათ, მხარი დაუჭირა თავისი ძალით, წარგზავნა საქადაგებლად, მოქმედებდა მათში და იცავდა მათ. ორმა ამორჩეულმა ძმამ მორჩილად დახარა თავი, ხოლო სხვა ეკლესიის წევრებმა ხელები დაასხეს მათ. ჩანდა თითქოს სიბრძნე, ძალა და სულიწმიდის სისავსის გაგება არ ყოფნიდათ. უფალმა აკურთხა და მიმართულება მისცა მათ მსახურებაში, ძმებს, რომლებიც მთელი ცხოვრება მოწოდებულები იყვნენ სახარების ქადაგებისთვის. იმ დროიდან იყვნენ მისიონერები, როჯმლებიც ტოვებდნენ მშობლიურ მხარეს და საყვარელ ადამიანებს, რათა ღმერთის სამეფო ქვეყნიერებისთვის წაეღოთ. ისინი სულიწმიდის მმართველობით ხელმძღვანელობდნენ. და თავისი უბრალო ცხოვრების მიუხედავად, მათ აქვთ მიცემული ზეციდან სულიერი ძალა.
4 სულიწმიდის მიერ მივლინებულნი სელევკიაში ჩავიდნენ, ხოლო იქიდან კვიპროსისკენ გასცურეს. 5 სალამისში ყოფნისას იუდეველთა სინაგოგებში ქადაგებდნენ ღვთის სიტყვას; იოანე კი მათ ემსახურებოდა. 6 პაფომდე რომ მოიარეს მთელი კუნძული, ნახეს ერთი გრძნეული და ცრუწინასწარმეტყველი იუდეველი, სახელად ბარიესუ, 7 რომელიც პროკონსულ სერგიუს-პავლიუსთან, გონიერ კაცთან იყო. მან მოუხმო ბარნაბას და სავლეს, ვინაიდან ღვთის სიტყვის მოსმენა სურდა. 8 თუმცა წინ აღუდგა მათ გრძნეული ელიმასი (ასე ითარგმნება მისი სახელი), და ცდილობდა რწმენისგან გადაეცდინა პროკონსული. 9 სავლე, იგივე პავლე, სულიწმიდით აივსო, მიაპყრო მას მზერა 10 და უთხრა: "ჰოი, ყოველგვარი მზაკვრობითა და ბოროტებით აღვსილო, ეშმაკის ძეო და სიმართლის მტერო, აღარ მოეშვები უფლის სწორი გზების გამრუდებას? 11 აჰა, შენზეა ახლა უფლის ხელი, დაბრმავდები და დრომდე ვეღარ დაინახავ მზეს ” . მაშინვე დაეშვა მასზე წყვდიადი და სიბნელე, აქეთ-იქით აწყდებოდა და გამძღოლს ეძებდა. 12 დაინახა პროკონსულმა, რაც მოხდა და ირწმუნა, უფლის მოძღვრებით გაოცებულმა.
კომენტარი: სულიწმიდამ ეს ორი მოციქული ერთად გაგზავნა. ის მიმართულებას აძლევდა მათ და ეხმარებოდა, ვინაიდან ისინი იესოს სახელს განადიდებდნენ. ჯერ სელევკიაში გაგზავნა, საპორტო ქალაქში, რომელიც ანტიოქიიდან ოცდახუთ კილომეტრში მდებარეობდა. იქ ამ ორმა მოციქულმა მუხლი მოიდრიკა და ილოცა გამცილებელ ძმებთან ერთად. შემდგომ ავიდნენ გემზე და გაცურეს კვიპროსისკენ, ბარნაბას ქალაქში. მან კარგად იცოდა ეს კუნძული და ფიქრობდა, რომ ისინი წარმატებით მოემსახურებოდნენ ქადაგებით თავის თანამემამულეებს. როდესაც სალამინში ჩავიდნენ, ქალაქი მდებარეობს კვიპროსის დასავლეთ სანაპიროზე, ამიტომაც ისინი არ დაელაპარაკნენ ბაზარში წარმართებს, ნაცვლად ამისა წავიდნენ ებრაულ სინაგოგაში და ღვთის სიტყვა უქადაგეს მათ. ამ კუნძულზე მრავალი ძველი აღთქმის წარმომადგენელი ცხოვრობდა.
ჩუქება
