რატი რატიანი იმ იშვიათ გამონაკლისებს მიუკეთვნება, ვინც თხრობის მკვეთრად ინდივიდუალურ სტილს მიაგნო, რომელიც ზუსტად ერგება მისი მოთხრობების „ურბანულ“ თემატიკას. მას აქვს საკუთარი, გამორჩეული სამწერლო ენა, რომელიც თავს აუცილებლად დაგამახსოვრებს და შეუძლებელია, სხვაში აგერიოს. დინჯი, აუღელვებელი თხრობა, დეტალიზაციის შესაშური სიზუსტე და რთული სინტაქსური კომპოზიცია - ეს ელემენტები შეადგენენ ნამდვილ პროზას, რომელიც მოკლებულია ფსევდოიმპრესიონისტურ ჩანახარუტობასა და მოყირჭებულ ნატურალიზმს (ქალაქური სლენგით დაწყებული, სხვადასხვა კილო-კავებით დამთავრებული).