ეს სამი პიესა მარტოობაზე, სოციალურ უსამართლობაზე და სიყვარულის და კომუნიკაციის შეუძლებლობაზეა. „ზიპო“ ნამდვილი ამბის მიხედვით არის დაწერილი. ნუარია, შავ-ბნელ ამბავს გვიყვება ჩვენს საზოგადოებაში ყველა თვალსაზრისით არაპრივილეგირებულ, იგნორირებულ ახალგაზრდა ქალზე, მის სასტიკ მკვლელობაზე. „Hანა“ ჰორორია და სიყვარულის და კომუნიკაციის შეუძლებლობაზეა. მასში უტყვ პერსონაჟ ქალს ფეხდაფეხ დაჰყვება დანაშაულების შემაძრწუნებელი სერია და გვიჩენს ეჭვს, რომ ამ საშინელი ამბების უკან შესაძლოა თავად ეს ჩვენი პერსონაჟი იდგეს. მესამე კი, „მე მქვია ლალი“, კიბერპანკია და მისი პერსონაჟი არის სინთეტიკური ორგანიზმი, რომელიც ვიდრე ამბოხდება, გაუგონარი ტირანიის უბრალო ჭანჭიკი და მესაკუთრის პერვერსიული და სასტიკი ვნებების რეალიზების ობიექტია. ამბოხის შემდეგ კი, რასაც უცნაურად ემთხვევა აპოკალიფსური მოვლენები, ადამიანებისგან სრულიად დაცლილ ქალაქში რჩება მარტო.