სიეტლის ერთ-ერთი წყნარი გარეუბნის ნაწილობრივ დატვირთულ სამეზობლოში, ადგილობრივი ბარი "ბრისტოლი", დღის ბოლოს, სადაცაა, უნდა გახსნილიყო სამსახურიდან დაბრუნებული კლიენტების მისაღებად.
სიეტლში გაზაფხულის მშვიდი საღამო იდგა, მაგრამ წვიმიანმა და ცივმა ამინდმა ხალხი აიძულა, სადმე დახურულ სივრცეში შეკრებილიყო. "ბრისტოლის" მომსახურე პერსონალი ბარის უკანა მხარეს იმ ადგილს ასუფთავებდა, სადაც კლიენტებისთვის განთავსებული იყო ბილიარდის მაგიდები და სხვა გასართობი საშუალებები. ბარი "ბრისტოლი" სულ ცოტა ხნის წინათ განაახლეს, მთლიანი რესტავრაცია ჩაუტარეს; მუქ შინდისფრად შეღებილ კედლებში ჩამონტაჟებული განათებით, რომელიც წვეულების თემატიკის მიხედვით, დროდადრო, ფერს იცვლიდა, გარშემო კერამიკის უამრავი ნაკეთობით, მაგიდებზე ახალი გადახდის ტერმინალებით და ახალი გასართობი აპარატებით, ბარი რადიკალურად გამოირჩეოდა სამეზობლოს სხვა დანარჩენ ბარებს შორის. ფორმაში გამოწყობილი ბარმენები მზად იყვნენ კლიენტების და, შესაბამისად, შეკვეთების მისაღებად.
კედლის საათი დაახლოებით ექვს საათს უჩვენებდა, მაგრამ ბარში ხალხმრავლობა ჯერ კიდევ არ შეინიშნებოდა. "ბრისტოლს", ძირითადად, სხვადასხვა ტიპის მომხმარებელი ეტანება, კოლეჯის სტუდენტებიდან დაწყებული, ბიზნესმენი კლიენტურის ჩათვლით. ამ სამეზობლოში მოსახლეობის შემოსავლის დონე საშუალოს ოდნავ აღემატებოდა. მართალია, "ბრისტოლი" არ იყო ცნობილი თავისი სამზარეულოთი, მაგრამ იგი ქმნიდა გარკვეულ კომფორტულ გარემოს გასართობად ან, თუნდაც, მატჩის საყურებლად, რისკენაც ხალხი მიილტვოდა ერთმანეთის გაცნობისა და დროის კარგად გატარების მიზნით. დაახლოებით შვიდი საათისთვის ბარში ხალხის ნაკადი გამოჩნდა. ბარის უკანა მხარეს, ფანჯარასთან ახლოს მდგარ მაგიდასთან მყოფი ადამიანები გამორჩეულად მხიარულად იქცეოდნენ, იცინოდნენ და ხუმრობდნენ ერთმანეთთან. ისინი ასე, ოციდან ოცდაათამდე წლისანი იქნებოდნენ და მათი ქცევის მიხედვით ჩანდა, რომ წყვილები იყვნენ. სადილის დასრულების შემდეგ, ის იყო, დესერტზე უნდა გადასულიყვნენ, როდესაც ჯეისონმა, მაგიდის ერთ-ერთმა წევრმა, ჯგუფის დანარჩენ წევრებს, დესერტის დასრულების შემდეგ, ბილიარდის თამაში შესთავაზა. თანხმობის ნიშნად ყველამ თავი დაუქნია.
– ენი, შეგიძლია მაგიდა აიღო ჩვენთვის? მე ახლავე დავბრუნდები. – უთხრა ჯეისონმა შეყვარებულს და საპირფარეშოსკენ გაეშურა.
– რა თქმა უნდა, – მიუგო ენიმ და, მეგობრებთან ერთად, ბილიარდის მაგიდისკენ წავიდა სხარტად, სხვებს რომ არ დაესწროთ ადგილის დაკავება. – ვფიქრობ, უკეთესი იქნება, წინასწარ გადავიხადოთ. რას იტყვით, ერთი საათი საკმარისია, თუ მეტი ავიღოთ? – იკითხა ენიმ. შეთანხმდნენ, რომ ორი საათი ეთამაშათ. როდესაც ენი ფულის გადასახდელად სალაროსკენ მიდიოდა, ვიღაც მწვანეკეპიანი, მაღალი მამაკაცი დაეჯახა, რომლემაც გზა ისე განაგრძო, თითქოს არც არაფერი მომხდარიყოს და აზრადაც არ მოსვლია, ენისთვის ბოდიში მოეხადა. აშკარად ეტყობოდა, ზომაზე მეტი ჰქონდა გადაყლურწული და თავს ძლივს იკავებდა.
ჩუქება
