უჩინარი ელჩი გაბმული ზარის ხმის გაგონებაზე, გულდაღმა ბალიშში თავჩარგულმა ჯიბომ ხელის ფათურით დაუწყო ძებნა, წუხელ საწოლში ჩამოდგმულ ტელეფონის აპარატს. მიაგნო. პირველ ცდაზე არასწორად მოიმარჯვა ყურმილი, შემდეგ თავი წამოსწია, გასწორდა. რამდენჯერმე ჩაახველა და უპასუხა.
-ალო!
-ჩემს ძმას გაუმარჯოს. გაგაღვიძე თავადის შვილო? - ძალიან ნაცნობი, ენერგიული ხმით შეეხმიანა იქითა მხარე.
-რომელი ხარ? გამაღვიძე აბა რა ქენი? - ძილ-ბურანში ჯიბო თავს ძალას ვერ ატანდა ხმის პატრონის გამოსაცნობად. კედლის საათს გახედა და უფრო ნაწყენი ხმით წაიბუტბუტა - ჯერ ცხრის ნახევარიც არ ყოფილა.
-აქ ათის ნახევარია. ჯაბა ვარ ბიჭო - გაეცინა კაცს.
-ვააა ჯაბა? შენს გარდა ალბათ ყველას დარეკვას ველოდი. რა ხდება? ხომ მშვიდობაა? მე რაში გაგახსენდი? - გაუხარდა მისი სახელის გაგონება მოულოდნელობით ცოტა დაბნეულ ჯიბოს და უცებ გამოფხიზლდა.
-ჩვენ სადაც ვართ იქ ყოველთვის მშვიდობაა ხომ იცი ჩემო ძმაო. ასე რატომ გაგიკვირდა ჩემი ხმის გაგონება? - ჩაეძია ჯაბა.
-გასაკვირია, აბა რა? იმხელა ქვეყნის მმართველმა კაცმა ჩემთვის რომ მოიცალე. როგორ მომაგენი? - კითხვითვე უპასუხა ჯიბომ.
-სადაც ძმობაა, იქ თანამდებობა და დიდი კაცობა არაფერ შუაშია. შენზე ადვილი მოსაძებნი ადამიანი კი დედამიწის ზურგზე არავინ მეგულება. მთავარია სასტუმრო „მოსკოვს“ დაუკავშირდეს კაცი და ჯიბო იკითხოს. უზენაესი საბჭოს დეპუტატივით სულ მაგ სასტუმროში რომ ხარ გამოკეტილი, არ მოგბეზრდა - გადაიხარხარა ჯაბამ.
-მარტო ღამე მოვდივარ დასაძინებლად. წუხელ, გამთენიისას 4 თუ 5 საათი იყო რომ შემოვედი. ისე აირია აქ ყველაფერი, სხვაგან რომ ვიყო აქამდე გამაქრობდნენ.
- თავს ნუ ისაწყლებ. შენ უბატონოდ ვინ გაგცემს მოსკოვში ხმას?
-ხმას ვერ გაგცემენ, მაგრამ თავს ისე მოგაჭრიან ვერ გაიგებ ვისი გაკეთებულია. მოკლედ „პოლნი ბესპრედელია“. თქვენსკენ რა ხდება?
-ჩვენთან დარბიან ბამბაზიის ხალათებში და თბილ „ჩუსტებში“ გამოწყობილი ქალბატონები ქუჩა-ქუჩა და ზვიადი დაგვიბრუნეთო ყვირიან. მარტო ქალები რომ იყვნენ რა გვიჭირს, კაცებიც ბევრი არიან ასეთი ტვინგადაბრუნებულები და დავდევთ ამ აგზნებულ მასას მთა და ბარში. არ ყოფილა ამათი მართვა ადვილი საქმე და სწორედ ამიტომ გირეკავ. შენი დახმარება მჭირდება.
-რას ამბობ ჯაბა. მე რა შემიძლია? პლასტიკური ოპერაციების გაკათებას ხომ არ უპირებ? - გაიცინა ძალიან გაკვირვებულმა ჯიბომ.
-ტელეფონში ვერაფერს გეტყვი. სახუმარო საქმე არ არის. აქ უნდა ჩამოხვიდე და დავილაპარაკოთ - ძალიან სერიოზულად უთხრა ჯაბამ.
-როდის?
- როცა შენ გაგიხარდება, მაგრამ რაც შეიძლება მალე?
-ვიკითხავ თვითმფრინავის ბილეთს როდისთვის გამიკეთებენ და ზუსტად გეტყვი ჩამოსვლის დროს.
-ბილეთზე შენ ნუ იზრუნებ. მითხარი როდის გცალია. ჩვენ წარმომადგენლობას დავავალებ ბილეთსაც და შენს გამოცილებასაც.
-თუ მასეა, ხვალაც შემიძლია წამოსვლა - აღარ გადადო საქმე ჯიბომ.
-ძალიან კარგი. ძალიან. ბილეთს დღესვე მოგიატანენ და წამოსვლაზეც შეგითანხმდებიან. ჯიგარი ხარ. აბა „დო ვსტრეჩი“ - დაემშვიდობა ნასიამოვნები ჯაბა.
ჯიბო მეორე გვერდზე გადაბრუნდა. ბალიში ამჯერად თავზე გადაიფარა და ძილის გააგრძელება დააპირა. ჯაბას გაცნობის დღე გაიხსენდა.
ასპირანტურის დამთავრების შემდეგ, ჯიბო მოსკოვის ექიმთა დახელოვნების ინსტიტუტში ყელ-ყურ-ცხვირის განყოფილებაში მუშაობდა ქირურგად. იმ დროს ახალწამოწყებული ცხვირის პლასტიკური ოპერაციების გაკეთებაში ისე დახელოვნდა, რომ მის გარდა სხვა ექიმს იშვიათად ენდობოდნენ პაციენტები. მოსკოვში, თანდაყოლილი დეფექტის გამოსწორებას, პირველ რიგში, განსაკუთრებით შეძლებული და ცნობილი ადამიანები მიეძალენ. შემდეგ სხვადასხვა ქალაქებიდან დაიწყეს იგივე კატეგორიის ხალხმა ჩამოსვლა და მათ ბოლო არ უჩანდა. ჯიბო თავს არ ზოგავდა. დილის ათი საათიდან სამ საათამდე საოპერაციო მაგიდასთან იდგა კვირაში ოთხი დღე და ისე მოექცა მოსკოვის ელიტარული საზოგადოების ყურადღების ცენტრში, რომ თვითონაც ვერ გაიგო. ჯიბოს პოპულარობით, ყველაზე მეტად მისი კლასელი, ძირითადად რუსეთის ტერიტორიაზე „მოღვაწე“ ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი კანონიერი ქურდი „მიხაჩა“ იწონება თავს და ჯიბოს ნაცნობობა მთელი ქვეყნის მასშტაბით „მიხაჩას“ თანამოაზრეებს შორისაც დიდ პატივად ითვლებოდა.
ჯიბოს კლინიკის გვერდით მდებარე, „სამტრესტის“ მოსკოვის ღვინის ჩამოსასხმელი ქარხანის დირექტორის მოადგილე, ისიც მოსკოვში ძალიან ცნობილი და შავ სამყაროსთან დაახლოებული კაცი, გურამ კაკუტია, თითქმის ყოველ დილით აკითხავდა საკუთარი ავტომანქანით სახლში ჯიბოს და ერთად მიდიოდნენ სამსახურში.
-ჯიბო, საღამოს არაფერი დაგეგმო. 6 საათზე, ჩვენი ბიჭები მყავს დაპატიჟებული „არაგვში“ შენ რომ გიყვარს ისეთ კარგ პურმარილზე. ერთი კარგი კაცი უნდა გაგაცნოთ. გუშინ საუკეთესოზე საუკეთესო ღვინო შევატანინე ჩვენთვის - ერთ დღეს დილიდანვე გააფრთხილა კაკუტიამ ჯიბო.
-ასეთი ვინ არის. მე რომ არ ვიცნობ? - გაუკვირდა ჯიბოს.
-მისი სახელი და გვარი ალბათ გაგონილი გაქვს, მაგრამ ნანახი ნაღდად არ გეყოლება. ახალი გამოსულია. თითქმის მთელი