ლე ტრიუფი მინდოდა სიკვდილზე მელაპარაკა, მაგრამ,
როგორც სჩვევია, სიცოცხლემ იმძლავრა.
ვირჯინია ვულფი
მარის ჟენევიევის გრძელ თმაში აქვს ცხვირი ჩარგული. თმას სასიამოვნო სურნელი ასდის. მარის ყოველთვის მოსწონდა ჟენევიევის სუნი. თხუთმეტ წელზე მეტია, ერთმანეთს იცნობენ. ჟენევიევი ტირის.
- ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს შინაგანად ვკვდები.
მარიმ არ იცის, რა უპასუხოს, ჩუმდება. მეგობარს ხელებს ხვევს, რადგან ეს ერთადერთი რამეა, რისი გაკეთებაც შეუძლია. სხვა არაფრის შეცვლა ძალუძს. მომაკვდავი მამები ქალიშვილებს საყრდენს აცლიან. ჟენევიევის მამა კი კვდება.
- არ ვიცი, რა გითხრა, ჩემო კარგო.
- სათქმელი არაფერია.
ჟენევიევმა მარის მკლავებისგან თავი გაითავისუფლა. ბუხრის წინ, ფილაზე ჩაიმუხლა, ხელები ცეცხლისკენ გაიშვირა. მარი ფეხზე დგას, მაგრამ მასთან ახლოს აღარავინაა, კოვზი ნაცარში ჩაუვარდა. სამზარეულოსკენ გაეშურა. უბნის მაღაზიაში ნაყიდ ლე ტრიუფის ღვინის ბოთლს ხელი დაავლო, მწვანე ფერის გასახსნელი აიღო, ბოთლი გახსნა და ღვინო ორ ჭიქაში დაასხა. ჭიქებს უკვე ნათითურები ეტყობათ, მეორე ბოთლს სცლიან. მეგობრებს ცოტა ზედმეტი მოუვიდათ. ქალი მისაღებ ოთახში დაბრუნდა, ჟენევიევს ბოკალი გაუწოდა. თავის iPad-ში მუსიკა ჩართო, მაიკლ ჯექსონი, Billie Jean. პოპ მუსიკა მყისიერი წამალია, ყურადღებას სხვა რამეზე გადაგატანინებს. მარიმ ეს იცის. ჟენევიევმა სიხარულისგან შეჰყვირა, წამოდგა და სიცილით თეძოების რხევა დაიწყო. მარი მუსიკის ხმაზე უფრო ხმამაღლა აყვირდა:
- გახსოვს, მაშინ, იმ ბიჭზე რომ გელაპარაკე?
- ბუღალტერზე?
- რაო? არა. სულ სხვაზე გეუბნები, „კანადიენ ტირში“ რომ შევხვდი, ის.
- აა, ბატონი დაკუნთული?
- ჰო, ის. იცი რაა?
- რაა?
- მართლა ძალიან დიდი პენისი აქვს.
ბინძური ამბების მოყოლა მყისიერი წამალია, ყურადღებას სხვა რამეზე გადაგატანინებს. მარიმ ეს იცის. ორ ქალიშვილს სიცილი ისე წასკდა, როგორც ეს მთვრალ გოგონებს ემართებათ.
მეორე ბოთლი გამოცალეს. შემდეგ მთელი წლის განმავლობაში გამართული წვეულებების დროს აქა-იქ მიყრილი ლუდის ნარჩენები მიაყოლეს. ბოლოს, პიტნის მწვანე კრემი დააყოლეს. როცა ყველაფერი დალიეს და ჟენევიევი ვეღარ ახერხებდა მუსიკის რიტმებს აჰყოლოდა, შინ დაბრუნება გადაწყვიტა. მარიმ ის ისევ გულში ჩაიკრა.
- შენ მე დამჭირდები, მეგობარო. მზად უნდა იყო, რადგან შენი თავი მართლა დამჭირდება.
- აქ ვიქნები, მიყვარხარ.
ჟენევიევი შინ ფეხით დაბრუნდა. მისი წასვლის შემდეგ მარი დაკეტილ კარს ზურგით მიეყრდნო. ხელი თმაზე გადაისვა. იცოდა, რომ ეს საკმარისი არ იქნება.
ჩუქება
