მიძღვნა ვუძღვნი ელეონორას
„რათა დაიწვან მაღალნი კოშკნი
და იგონებდნენ მის სახეს მუდამ,
იარეთ ფრთხილად იმ უკაცრიელ
ადგილზე თუკი იაროთ უნდა.
და ის კი ფიქრობს – ბავშვივით ქალი,
რომ ვერვინ ხედავს, თუ როგორ იწევს
ფეხის წვერებზე და როგორ ჰბაძავს
სადღაც ქუჩაში ნანახ ნაბიჯებს.
მისი გონება მდუმარებაზე
ცოცავს ვით წყალზე გრძელკანჭა მწერი“.
უ. ბ. იეიტსი, „გრძელკანჭა მწერი“ (მთარგმნელი მედეა ზაალიშვილი, უ. ბ. იეიტსი, „კელტური მიმწუხრი“, გამომც. „ინტელექტი“, 2010)