პირველი თავი რკინის დაღრეცილი, დიდი ბორბლები ნელა-ნელა მიუყვებოდა ქვაფენილიან გზას, სადაც, გადაუღებელი წვიმების გამო, მუდამ ტალახი იდგა. უსწორმასწორო ბორბლების მიუხედავად, ეტლი მდიდრულად გამოიყურებოდა.
ევროპის ქვეყნებში მძიმე ეკონომიკური კრიზისი დამდგარიყო, თუმცა უარესი ჯერ კიდევ წინ ელოდათ. მოსალოდნელი იყო უმუშევრობა, სიღატაკე და შიმშილი, ხალხი სასოწარკვეთილებას მისცემოდა და მთელ დღეს ლუკმა-პურის შოვნას ანდომებდა.
ამ ფონზე ლივერპულის ღარიბ უბანში მდიდრული ეტლის გამოჩენა იშვიათობას წარმოადგენდა. დაძონძილი ტანისამოსით შემოსილი ხალხი ეტლს იმედით მისცვივდა. იქნებ ვინმე მოწყალე ბატონს ხელი გადმოეყო და რამდენიმე პენსი დაერიგებინა, თუმცა თავი არავინ შეიწუხა. იმედგაცრუებულნი მალე მოშორდნენ ეტლს, მან კი სვლა განაგრძო და ქუჩებში მიიკარგა.
მოღრუბლული ცა და წვიმის წკაპა-წკუპი უჩვეულო ატმოსფეროს ქმნიდა. ეტლის სარკმლიდან ჰარლი ჰამპტონი გაშეშებული უცქერდა გაღარიბებულ ხალხს, რომელიც მთელი დღე ჭიანჭველასავით დარბოდა. ფანჯარას თვალს არ აშორებდა და საერთოდ არ ესმოდა უფროსი დის, უკმაყოფილო ხმა. ოჯახის წევრებისგან დამრიგებლური ტონი მისთვის უცხო არ იყო, დროთა განმავლობაში შეეგუა. „მოუსმინე, დაეთანხმე, ბოდიში მოიხადე და განაგრძე, რასაც აკეთებდი“ - მისი ცხოვრების დევიზად იქცა.
- ბიძია ამ ამბავს რომ შეიტყობს, ძალიან გაბრაზდება! სადამდე შეიძლება ასე გაგრძელება?! გადაყოლილია შენზე, შენ კი მას და მთლიანად ჩვენს ოჯახს არცხვენ! - არ ჩერდებოდა გაკაპასებული და.
- ვიცი, ანა, ვიცი! - ღრმად ამოისუნთქა ჰარლიმ. - გეფიცები მსგავსი რამ აღარ განმეორდება!
- იცი, მერამდენედ შეაწუხა ქალაქის პოლიციის უფროსი? ჯეიმსი მის წინაშე ყელამდე ვალშია. არადა ხომ იცი, რა თავმოყვარეა?
- ვიცი, ანა, ვიცი! - კვლავ ამოიოხრა ჰარლიმ და ქუჩებს გახედა.
ეტლი ღარიბთა უბანს ნელ-ნელა გასცდა და შედარებით მდიდრულ დასახლებაში შევიდა, სადაც მაღალი ფენის საზოგადოებამ ჩაანაცვლა საშოვარზე მორბენალი გლეხები.
ჰარლი ჰამპტონი სწორედ ამ მდიდრული საზოგადოების ნაწილს მიეკუთვნებოდა. ფანჯარაში მაცქერალი კი იხსენებდა, თუ როგორ ამოყო თავი ღარიბი უბნის საშინლად ბინძურ პოლიციის განყოფილებაში.
ციხეში ცივსისხლიანი კრიმინალების საკანში მოხვდა. მდიდრულად ჩაცმული ბიჭის დანახვაზე პატიმრებმა სარგებლის მიღება მოინდომეს. ერთ-ერთმა ჰარლის ქურთუკისა და ოქროს საათის დათმობა მოსთხოვა, რაზეც სახეში მუშტი მიიღო. ვინ იცის, ცოცხალი დარჩებოდა თუ არა, პოლიციის ზედამხედველს დროზე რომ არ მიესწრო და ცალკე საკანში არ გადაეყვანათ.
მთელი ეს ისტორია ბუნდოვნად ახსოვდა. საკითხავი კი ის იყო, რა მოხდა მის დაკავებამდე? ახსოვს, მეგობრებთან ერთად, ჯეკმენის წვეულებაზე ირლანდიურ ვისკის უზომოდ რომ სვამდა. შეზარხოშებული რამდენიმე სტუმარს წაეკინკლავა, შემდეგ მეგობარმა მეძავეებთან წასვლა შესთავაზა. იქაც რიგიანად მოილხინეს, ბორდელი არიეს, ვიღაცას სცემეს და აჟიოტაჟით დატოვეს იქაურობა. იქიდან გარეუბანში, ჩინურ დაწესებულებაში, ოპიუმის მოსაწევად გაემართნენ... სწორედ აქ წყდებოდა მეხსიერების ძაფი. როდესაც გონებაზე მოვიდა, დას დაუკავშირდა და საპყრობილე მალევე დატოვა.
ამგვარი თავგადასავლები უცხო არ იყო მისთვის. ლივერპულში როგორც ხულიგან, მექალთანე, ცუდი რეპუტაციის მქონე ყმაწვილს, ისე იცნობდნენ. ამ ბრიტანულ ქალაქში ჰარლი არაფრით იქნებოდა განსაკუთრებული და გამორჩეული, მისი ოჯახის სტატუსი რომ არა. შესაბამისად, ჰამპტონის ყოველი ცუდი საქციელი ელვისებურად მოედებოდა არისტოკრატთა მაღალ ფენას და სალაპარაკო საგნად ხდებოდა. „ამისთანა მამის შვილი, ასეთი როგორ უნდა გამოსულიყო,“ „გათავხედებული,“ „ოჯახის უღირსი წევრი,“ „უსაქმური პარაზიტი“ - ასე ამკობდნენ მას, თუმცა პირში ყველა ეპირფერებოდა.
* * *
ჰარლის ოჯახი ერთ-ერთი ყველაზე მდიდარი და გავლენიანი გახლდათ არა მარტო ლივერპულში, არამედ - მთელ დიდ ბრიტანეთში. ოჯახის აღზევებას კი ჰარლის ბაბუა, ლორდი უილიამ მილტონი ედგა სათავაში.
მილტონის ოჯახი ყოველთვის მაღალ ფენას მიეკუთვნებოდა, თუმცა, სხვა ლორდებისგან განსხვავებით, უილიამმა არ გაანიავა წინაპრებისგან მიღებული ქონება, პირიქით, წამოიწყო კერძო ბიზნესი და გვარიანად გაზარდა ოჯახის შემოსავალი. გახსნა სასტუმრო, რომელსაც თავისი გვარი დაარქვა. წარმატებული მუშაობის შემდეგ მეორე სასტუმრო შეჰმატა ქალაქს. საქმეები კარგად წაუვიდა. ათი წლის განმავლობაში მიყოლებით გახსნა რამდენიმე სასტუმრო ინგლისის სხვადასხვა ქალაქში.
რამდენიმე ხანში ახალ ბიზნესს მოჰკიდა ხელი. ირლანდიელებთან ახლო კავშირით, ინგლისში ტრადიციული ვისკით ვაჭრობა დაიწყო. ამ წამოწყებამაც წარმატება მოუტანა. მილტონების ოჯახი ძლიერ გამდიდრდა, თუმცა ლორდი ხვდებოდა, რომ ქონების შესანარჩუნებლად პოლიტიკური კავშირები იყო აუცილებელი. იულიამსი ურთიერთობების დამყარების დიდოსტატი გახლდათ. მალევე შეუდგა პოლიტიკური პარტიების დაფინანსებას, სახელმწიფო და საჯარო სამსახურებში ახლობლები მოაწყო, ეხმარებოდა პოლიციას, აფინანსებდა ადგილობრივ მერიას და რამდენიმე უნივერსიტეტს.
ახალგაზრდა უილიამ მილტონი მუდმივად მომავალზე ფიქრობდა და ყველაფერს წინასწარ გეგმავდა. მისი ერთ-ერთი ჩანაფიქრი სამეფო ოჯახთან ნათესაური კავშირის დამყარება გახლდათ, ამით იგი საბოლოოდ განიმტკიცებდა ძალაუფლებას.
თუმცა მისი გული სიყმაწვილეშივე მოიტაცა მოახლის ქალიშვილმა. დიდხანს ებრძოდა საკუთარ თავს, მაგრამ