წინასიტყვაობა ვსხედვართ სათქმელით სავსე ჯიბეებით.…არაფერს ამბობს, მეც არაფერს ვეუბნები.
მორნიბიეს სიკვდილზე რეპორტაჟი 2010 წლის 10 სექტემბერს მოვამზადე. ვაკეში მცხოვრები არალეგალი ქალი თავის ტვინის კიბოთი მოკვდა. უნდა მომეთხრო გარდაცვალების მიზეზი, გამეგო, გადაასვენებდნენ თუ არა მას კრევეტების მდინარესთან. ვიდექი ქალაქის მთავარ პროზექტურასთან, ოპერატორს ობიექტივში ჰყავდა დამწყვდეული ხის ჩარაზული კარი. ღრიჭოებში თეთრზეწარგადაფარებული ქალის ცხედარს ორივე ვხედავდით.
კამერუნელ მორნიბიე კაჰს,
მის ოჯახსა და მეგობრებს,
რომლებიც ბენუეს სანაპიროზე ცხოვრობენ.
წვანან... არ სძინავთ,
სათამაშოდ გაუცვლიათ თითები...
ვსხედვართ... ის თავის სახლშია, მე – ჩემსაში. მის თავსაც ბაგაბუგი გაუდის...