ადამიანები ყველგან არიან - სიკეთე, თუნდაც სულ უცხოსათვის გაკეთებული, დაკარგული არ არის, - ბევრს სჯერა. შეიძლება შენს მომდევნო თაობებსაც კი წინ დახვდესო.
- ეგ როგორც ენერგიის შენახვის კანონი, ისეა,- ზოგი ამასაც ირწმუნება, - ღმერთის დაწესებული ყოფილა, სიკეთის ძალა ჰქვიებია. საოცრებაა, მაგრამ ხანდახან საოცრებაც ხდებაო.
- იქნებ ეგრეც იყოს, - გულომ თქვა, - ეგ არის ჩვენს წინაპრებს რა უკეთებიათ და რა არა, იმის ანგარიში არ ჩაუბარებიათ.
თომამ ცხვირი აიბზუა. რა სიკეთის ძალა, რა საოცრება, ეგ სულ ზღაპრებიაო. ურწმუნო იყო. მაგისთანა მოგონილი რაღაცეებით ვერ დააჯერებდი.
თბილისიდან კარგად დაშორებულ ქალაქში მაგზავნიდნენ. ტექნოლოგიურ ინსტიტუტში სამუშაო უნდა გამეკეთებინა. გულო ჩვენი ორი პატარათი თბილისში დარჩა, სანამ ბინას ვიპოვნიდი. რა ინსტიტუტი, რის ინსტიტუტი. დილიდან საღამომდე ბინის ძებნაში ვიყავი. იმხელა ქალაქში ნორმალური ბინის ქირაობა პრაქტიკულად შეუძლებელი ყოფილა. მთელი ქუჩები დავლილი მქონდა. ბინაზე ვიღას არ ვეკითხებოდი, ერთი დადებითი პასუხი არ მიმიღია.
ორ თვეზე მეტი ბინა უშედეგოდ ვეძებე. თორმეტში ჩემი დაბადების დღე იყო.
- არაფერი არ ვიცი, მატარებლის ბილეთები აღებული მაქვს, თორმეტში მანდ ვიქნებით, - გულომ ტელეფონზე მომახარა.
მოვიდა თერთმეტი რიცხვი. კინაღამ ჭკუიდან გადავცდი. როგორი საქმეა: გულო ბავშვებით უკვე მატარებელში ზის, ხვალე აქ იქნებიან, სად გინდა წაიყვანო.
დღის ბოლოა. ქუჩებიდან ხალხი ნელ-ნელა გაიკრიფა. თავგზააბნეული დავბორიალობ, უმიზნოდ. რიღას იმედი უნდა გქონდეს.
სადარბაზოს წინ სამნი დგანან.
- ბინას ხომ არავინ აქირავებს, - ჩემსკენ ვინც უფრო ახლოს დგას, იმას ვეკითხები. ისე სხვათაშორის. უფრო კი მექანიკურად, დღის განმავლობაში დაგროვილი ინერციით.
ამის თქმა იყო და მოხდა დაუჯერებელი რამ.
- ყველაფრით გაწყობილი ბინაა, წადი და იცხოვრე, - მეუბნევა. ჯიბიდან გასაღები ამოიღო და მაძლევს.
ფანტასტიკა!
როგორ გინდა დაიჯერო. ენა ჩაგივარდება, აბა რა მოგივა.
- პასპორტი მაინც ნახე, - ამის თქმა-ღა მოვახერხე. ხელი ამიქნია, საქმე გამოგლევიაო. რომ დაინახა, ხმის ამოღების უნარი დავკარგე, გაიცინა.
- როგორმე ვიპოვი დროს, მოვალ და გნახავთ.
სადღაც ეჩქარებოდა. წასვლა სდომებია, იქ თურმე ჩემი გულისათვის მდგარა. მელოდებოდა, გასაღები რომ მოეცა. დანაპირებიც შეასრულა, მოვიდა მეუღლესთან ერთად, კაი სამი-ოთხი თვის მერე.
იმ საღამოსვე ყველაფერი ნაშოვნ ბინაში გადავზიდე. იმ ბინაში კარგა დიდხანს ვიცხოვრეთ. სემიონა და მისი მეღლე კი იქიდან წამოსვლის შემდეგაც, მთელი სიცოცხლე, ოჯახის მეგობრებად დარჩნენ.
იძახოს ეხლა თომამ საოცრებები არა ხდებაო.
თორმეტში მატარებელს დავხვდი. გულო, ვითომც აქ არაფერიაო, ბინაში ბავშვების მოწყობას შეუდგა. რა და როგორო, არ უკითხია, არც არაფერი გაჰკვირვებია.
- ყველაფერი ასეც უნდა გამოსულიყო, - თქვა. მაგრამ სხვანაირად არც შეიძლებოდა ყოფილიყო. მატარებლის ბილეთებს რომ იღებდა, რჩევა ინტუიციისათვის უკითხია. ინტუიცია კი მუდამ სწორ რჩევას აძლევდა. ეგ ადრეც ვიცოდი.
ბინა გაგვიჩნდა, ბედნიერები ვიყავით. მატერიალურად კი გაგვიჭირდა. ინსტიტუტში ჩემი სამუშაოს შედეგებზე ბევრი რამ იყო დამოკიდებული. დაინტერესება დიდი, შემოსავალი თითქმის არაფერი. დამატებითი სამუშაოს ძებნა დავიწყე. ნებისმიერ დასაქმებაზე თანახმა ვიყავი. მუშახელი რომ სჭირდებოდათ, ისეთებიც საკმაოდ შემხვედრია, მაგრამ საქმე შრომის წიგნაკამდე რომ მივიდოდა, კარები ყველგან მეხურებოდა. წიგნაკი ინსტიტუტის კადრებში იდო, ხელზე გაცემა არა ხდებოდა. მეორე შრომის წიგნაკის გახსნა კი აკრძალული იყო.
- არ მიმუშავნია და საიდან მექნება, - ჩემს თავს ბოლო იმედს ვუსპობდი.
- ჰოო, არ გიმუშავნიააა, აბა რა გიკეთებია, ეგ საეჭვო ამბავიც კი არის, - ლაპარაკი დამთავრებულად ითვლებოდა.
გულო სხვის გაჭირვებას რომ ნახავდა, თავისი ავიწყდებოდა. ქუჩაში გაცნობილი გოგო მოიყვანა სახლში.
- პედაგოგიურის სტუდენტია, აქ პრაქტიკაზეა ჩამოსული. უფულოდ დარჩა. მანამ სახლიდან გზის ფულს გამოუგზავნიან, ჩვენთან იქნება, - თქვა.
ვერც კი შევამჩნიეთ, ორ-სამდღეში ოჯახის წევრად ისე გაიხადა. ბავშვებიც უცბად მიეჩვივნენ - გულოს შვილები იყვნენ,. უცხოები არა. სტუმარიც გულღია ადამიანი აღმოჩნდა, წესრიგიანი და ბავშვების მოყვარული, კარგი ოჯახიდანაც რომ იყო, ეტყობოდა. ნამდვილი პედაგოგები ალბად სწორედ ასეთები ხდებიან. ყველაფრიდან ჩანდა, რომ ასეც იქნებოდა.
არა შეჯდა მწყერი ხესაო. სახლში ოთხასი მანეთი იდო, სხვისი მობარებული. ეს მაშინ კაი ძალი ფული იყო, სამი-ოთხი თვის ჯამაგირი, ჩვენთვის ხომ სიმდიდრე აურაცხელი. შორს გადავდეთ, ღმერთი არ გაგვიწყრეს, არ მოვაკლოთო. რა გადაიხდიდა მერე იმას. საღამოთი სამუშაოდან რომ მოვედი, გულო ატირებული დამხვდა. სტუდენტი გოგო მობარებულ ფულთან ერთად გამქრალიყო. გულომ არაფრის დამალვა არ იცოდა, წინა დღით ყველაფერი ჩაუკაკლა და ფულს სად ინახავდა, ისიც უჩვენებია. შუაღამისას, სადაც ჩანთა ჰქონდა დატოვებული, იქ მივაკითხეთ.
ჩუქება
