პიპა, იადონი ია და ღამურა პეპე

თამარ ჩაჩიბაია

2017 წელი | ქეისიესი

საბავშვო

872 ნახვა

(0 რეცენზია /0 შეფასება)

მსურს წავიკითხო

ჩემი რჩეული

2.5

1.25

ყიდვა

ჩუქება

ანოტაცია

"პიპა, იადონი ია და ღამურა პეპე" პირველად დაიბეჭდა 2017 წელს კრებულში "ზღაპარივით ნამდვილი ამბები". ეს ზღაპარი შესულია ავტორის საყმაწვილო კრებულში "ახალი ლეგენდები ინდოეთზე", სადაც მოთხრობილია თეთრი თაგვი პიპას გასაოცარი თავგადასავალი. წიგნი სამ ენაზეა გამოცემული, ქართულად, რუსულად და ინგლისურად.თამარ ჩაჩიბაიას თანამედროვე ზღაპარში „ახალი ლეგენდები ინდოეთზე“ მოვლენები ვითარდება მზის სამეფო დინასტიის გარშემო. სამეფოს დაარსებისა და შემდგომი მოვლენების განვითარების ისტორია არის მოთხრობილი მზის დედის ავატარის თეთრი თაგვისა და მისი შთამომავლების მონაწილეობით. ავტორი მოზარდებს აზიარებს იმ ტრადიციებსა და ადათ-წესებს, რომლებიც დღესაც შენარჩუნებულია. ახალგაზრდა მკითხველის ისტორიულ ნიუანსებში გასარკვევად, ავტორი ფანტასტიკური სამყაროს შექმნით ამსუბუქებს დროის ტვირთით დამძიმებულ რეალობას.

ვრცლად

რეკომენდებული ელ. წიგნები

დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ

ელ. წიგნის მახასიათებლები

სათაური:

პიპა, იადონი ია და ღამურა პეპე

ავტორი:

თამარ ჩაჩიბაია

გამომცემელი:

ქეისიესი

გამოცემის თარიღი:

2017

გვერდები:

კატეგორია:

საბავშვო

ნახვები:

872

რეიტინგი:

მკითხველთა რეცენზია

საშუალო შეფასება

(0) რეცენზია

რეიტინგის განაწილება

5

[0]
4

[0]
3

[0]
2

[0]
1

[0]

წიგნის შესახებ

პიპა, იადონი ია და ღამურა პეპე

თამარ ჩაჩიბაია

872 ნახვა

წასაკითხი

რჩეული

1.25 ლარი

ყიდვა

სარჩევი

ყდა
***

*** ერთხელ, თეთრ თაგვ პიპას სიმღერა შემოესმა და გადაწყვიტა გაეგო თუ ვისი ხმა ესმოდა. უცნობი მომღერალი მეზობელ გალიაში მცხოვრები იადონი აღმოჩნდა. იადონი, მეტსახელად ია, გასაოცარი მგალობელი იყო და გამუდმებით ხვეწდა თავის ხელოვნებას, არაჩვეულებრივი სმენის წყალობით ყურს უგდებდა შორეულ ჰანგებს და თვითონაც იმეორებდა ახლადმოსმენილ განსხვავებულ მელოდიებს. ასე თითქოს მარტო აღარ იყო გალიაში და თავისი მოდგმის ყველა ჩიტს იცნობდა, ვისგანაც კი სიმღერა ესმოდა და თვითონაც შორს აწვდენდა ხმას.
პიპაც მარტო იყო გალიაში, ვითომდა მისივე უსაფრთხოებისთვის, რომ კატას არ შეეჭამა. ამ მოსაზრების სიმართლეში პიპას ეჭვიც ეპარებოდა და არც სჯეროდა.
„ თუ ასეა, მაშინ კატაც რატომ არ ზის გალიაში ძაღლისგან თავის დასაცავად? ” – ეკითხებოდა გვერდით აკვარიუმში მოცურავე თევზს, მეტსახელად ზვიგენს, თუმცა ის პასუხს არ სცემდა. საერთოდ არავის ამჩნევდა და არც გამარჯობას ეუბნებოდა ვინმეს, ძალიან ქედმაღალი ვინმე იყო.

„ ისევ საწყალ ძაღლს რატომ აქვს კისერზე ჯაჭვი გამობმული? ” – არ ეშვებოდა ზვიგენს პიპა, მაგრამ უპასუხოდ რჩებდა.
იმასაც ამბობდნენ, რომ კატას ადრე მეორე თევზი დაუჭერა აკვარიუმში და შეუჭამია. ასე დარჩენილა ზვიგენი მარტო და ალბათ ამას გაუბოროტებია, ამის შემდეგ იმიტომაც არავის ელაპარაკებოდა.

ერთი სიტყვით, დიდი საშიში ვინმე ბრძანდებოდა კატა მეტსახელად გუშაგი. ასე იმიტომ დაარქვეს, რომ ყველას და ყველაფერს თვალს ადევნებდა და აკონტროლებდა. ვინც ძაღლთან მეგობრობდა, ყველა მტრად მიაჩნდა, არა და ძაღლი პიპასთვისაც უწყინარი იყო.
პიპას წარმოდგენით კატა განაგებდა მათ სამყაროს. ადამიანიც ემორჩილებოდა და ყველა სურვილს უსრულებდა, იმისთვის, რომ მას უდარდელად ეცხოვრა.
ხანდახან, როცა კატა სასეირნოდ გადიოდა ეზოში, მაშინ ადამიანი პიპას გალიის კარს უღებდა და ორივენი ერთად თამაშობდნენ. ადამიანი პიპას ნებას აძლევდა, რომ მხარზე აცოცებოდა, ლაბირინთში გზის გაკვლევასაც ასწავლიდა.
გუშაგი კატა ადამიანს და ძაღლს გარეთ ერთად სეირნობის უფლებასაც აძლევდა. სწორედ მაშინ, როცა კატა მარტო რჩებოდა, იადონს თავშესაქცევად ეთამაშებოდა. იადონს სულ არ მოსწონდა და გალიის გისოსებს აქეთ-იქეთ აწყდებოდა.

პიპამ გადაწყვიტა იადონს რამენაირად დახმარებოდა.
„ ნეტავ, ისეთი რა გავაკეთო, რომ გუშაგმა თავისი სახიფათო ინტერესი ჩემზე გადმოიტანოს? ” – ფიქობდა პიპა. თუმცა, ძალიან კი ეშინოდა, მაინც გაბედა და გალიიდან კუდი გარეთ გამოყო. გუშაგმა მაშინვე შეამჩნია და თავდასხმისთვის მოემზადა, წინა თათებზე ჩაიცუცქა, უკანა თათებით სტარტი აიღო და ერთი ნახტომით დააცხრა პიპას კუდს. პიპას შეეშინდა, გადახტა და გალიაში ამოყირავდა, გული წაუვიდა. როცა თვალები გაახილა, გისოსებთან ძალიან ახლოს მობჯენილი გუშაგის თათები და ცხვირ – პირი დაინახა, თვალებსაც საშიშად აკვესებდა. იჯდა და მოთმინებით ელოდა პიპა კიდევ თუ გამოყოფდა გალიიდან კუდს. დიდი დრო გავიდა, სანამ ადამიანი და ძაღლი სახლში არ დაბრუნდნენ, გუშაგმა პიპას თავი არ დაანება.

ასე გაგრძელდა რამდენიმე დღის განმავლობაში, პიპა უკვე მიეჩვია გუშაგის სიახლოვეს და შეეძლო აღარ შეშინებოდა. გალიის გისოსებში თავი მართლაც დაცულად ეგრძნო, ბოლოს და ბოლოს. წყალსაც და საჭმელსაც მიირთმევდა, ვითომც არაფერი ხდებოდა, რაც კიდევ უფრო მეტად აბრაზებდა გუშაგს. გალიას სულ გარშემო უვლიდა, თან ცდილობდა პიპას დაჭერას, თუმცა ამაოდ ირჯებოდა.
სამაგიეროდ, იადონმა იამ შვებით ამოისუნთქა, მთელ დროს გალობას უთმობდა და ყველა თავის მოძმეს, ვისაც კი მისი ხმა ესმოდა, თხოვნით მიმართავდა:
„ ვისაც ჩემი გესმით, ამას გთხოვთ, რომ სხვებსაც შეატყობინოთ! ჩემს მხსნელს, თეთრ თაგვ პიპას მეგობარი სჭირდება, ვცადოთ და მოვუძებნოთ, შორს მყოფ თავისიანებს დაუკავშირდება, მათგან ახალ ამბებსაც გაიგებს და თვითონაც ეტყვის, თორემ სულ მარტოა და ხმის გამცემიც არავინ ჰყავს, “ – სტვენით გადასცემდა იადონი ია უწყვეტ ტექსტს გაბმულ მელოდიად და უცდიდა, თუ რას უპასუხებდნენ.

*****************
საღამოს, სანამ შებინდდებოდა, ჩიტები ერთბაშად იბუდებდნენ, რომ დილას არცერთ სულიერს არ დაესწრო მათზე ადრე გაღვიძება. მეყსეულად სიჩუმე ისადგურებდა, თითქოს უხილავი დირიჟორის ნება – სურვილს ემორჩილება ყველა ფრინველი და ჩიტები მშვიდ ძილს ეძლეოდნენ გარიჟრაჟის დადგომამდე, როცა ისევ ერთდროულად მოეფინებოდნენ ლაჟვარდოვანი ცის კაბადონს მხიარული ჟივილ – ხივილით და ჟრიამულით.
პიპას, როგორც ყოველთვის, საღამოს არ ეძინებოდა, დღისით უყვარდა ჩათვლემა. სიჩუმეც სიამოვნებდა და არხეინად სუსნაობდა თავის გალიაში. ფანჯარა გაღებული იყო და გუშაგი ფისო რაფაზე იყო დასკუპებული. მოულოდნელად ოთახში ღამურა შემოფრინდა და ჰაერში წრიულად ტრიალი დაიწყო. გუშაგმა დაინახა და დევნა დაუწყო. ხან კარადის თავზე შეხტა, ხან თაროზე