ადამიანთა ცხოვრება სამყაროს უწყვეტი ციკლის ნაწილია, ვიბადებით, ვცხოვრობთ ან ვცოცხლობთ, საბოლოოდ კი ვკვდებით, რამდენიც არ უნდა ვიმსჯელოთ, არავინ იცის, მათ შორის არც მე, სიკვდილის შემდეგ რა გველოდება, გრძელდება თუ არა სიცოცხლე, ან არის თუ არა მის შემდეგ რაიმე, თუმცა მჯერა, რომ სანამ ამ ქვეყნად ვართ, ყველა თავად ვირჩევთ საკუთარ გზას, ყოველ შემთხვევაში, მინდა მაინც, რომ ასე იყოს.
ყოველი ადამიანი დაბადებისას პატარა სუფთა ფოთოლს ჰგავს, მერე კი თანდათან ცხოვრება აყალიბებს და ზრდის მათ.
დედამიწაზე მახინჯი სულით არავინ იბადება, შემდეგ მახინჯდებიან, ხან ცხოვრება ამახინჯებს, ხან კი ადამიანები ერთიმეორეს, თუმცა ყველაფერს ყოველთვის აქვს თავისი მიზეზი და მიზანიც.
ზოგჯერ ვხედავთ და ვხვდებით მათ, ზოგჯერ კი ვერა, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ არასდროს შევეცადოთ გავექცეთ რეალობას, ყველაფერი ჩვენს არჩევანზეა დამოკიდებული, ჩვენ შეგვიძლია : ფიქრებს გავექცეთ, შევქმნათ ჩვენი სამყარო და დავიმალოთ იქ. საკუთარი თავი ყველაზე საიმედო თავშესაფარია, მაგრამ თუ შევძლებთ, რომ თვალი გავუსწოროთ საკუთარ თავში არსებულ მხეცს, უნდა მივიღოთ იგი, ვინაიდან და რადგანაც , იგი ნაწილ არს სულისა და ხორცისა ჩვენისა...
ჩუქება
