ლურჯი წრეები მატილდმა უბის წიგნაკი ამოიღო და ჩაწერა: „ჩემგან მარცხნივ ერთი ტიპი ზის და აინუნშიც არ მაგდებს.“
ლუდი მოსვა და კვლავ მიაპყრო მზერა გვერდით მჯდომ ახოვან მამაკაცს, რომელიც უკვე ათი წუთი იყო, რაც მაგიდაზე თითებს აკაკუნებდა.
წერა განაგრძო: „ისე ახლოს მომიჯდა, თითქოს ერთმანეთს ვიცნობდეთ. არადა, მე ის არასდროს მინახავს, არასდროს, ამაში დარწმუნებული ვარ. ამ შავსათვალიან ტიპზე სხვას ვერაფერს ვიტყვი. კაფე სენ-ჟაკის ტერასაზე ვსხედვართ. ერთი კათხა ჩამოსასხმელი ლუდი შევუკვეთე. ვსვამ. მთლიანად ლუდზე ვარ კონცენტრირებული. უკეთესი აზრი არ მომდის.“
მატილდის მეზობელი მაგიდაზე თითების კაკუნს განაგრძობდა.
- რა ხდება? - შეეკითხა მატილდი.
მას ბოხი, გაბზარული ხმა ჰქონდა. მამაკაცის აზრით, ეს ქალის ხმა იყო, და თანაც მაგარი მწეველი ქალისა.
- არაფერი, რატომ მეკითხებით? - უპასუხა მამაკაცმა.
- იცით, ნერვები მეშლება, მაგიდაზე თითებს რომ აკაკუნებთ, დღეს ყველაფერი მაღიზიანებს.
მატილდმა კათხა გამოცალა. ლუდი უგემური იყო, როგორც ყოველ კვირადღეს. ისეთი შეგრძნება ჰქოდა, თითქოს სხვებზე მეტად აწუხებდა ეს საკმაოდ გავრცელებული სენი, რომელსაც თვითონ „მეშვიდე დღის დაავადებას“ უწოდებდა.
- თქვენ, დაახლოებით, ორმოცდაათი წლის უნდა იყოთ, ხომ ასეა? - შეეკითხა მამაკაცი ისე, რომ განზე არ გაწეულა.
- შესაძლოა, - მიუგო მატილდმა.
განაწყენდა. ნეტავ, რაში ეკითხებოდა მისი ასაკი? სწორედ ამ დროს კაფეს მოპირდაპირე მხარეს, წამიერად მოჰკრა თვალი შადრევნის ჭავლს, რომელსაც ქარმა მიმართულება შეუცვალა და წყალი აუზის პირას მდგარ ანგელოზის ქანდაკებას მკლავზე გადაასხა. შესაძლოა, ეს მარადისობის წამი იყო. სხვათა შორის, ახლა ეს ტიპი მას მეშვიდე დღის მარადისობის ერთადერთ წამს აშხამებდა.
გარდა ამისა, მას, ხშირ შემთხვევაში, უფრო ნაკლებ ასაკს აძლევდნენ. მან ეს უცნობს უთხრა.
- მერე რა? - შეეპასუხა მამაკაცი, - მე სხვებივით შეფასება არ შემიძლია, მაგრამ, ჩემი ვარაუდით, ლამაზი უნდა იყოთ, თუ ვცდები?
- რა, სახეზე რაღაც ისე არა მაქვს? თქვენ ხომ ჩემთვის წესიერად არც კი შემოგიხედავთ, - შეიცხადა მატილდმა.
- როგორ არა, ვფიქრობ, საკმაოდ ლამაზი ხართ, თუმცა ვერ დავიფიცებ.
- როგორც გენებოთ, - მიუგო ქალმა, - ყოველ შემთხვევაში, თქვენ ლამაზი ხართ და შემიძლია დავიფიცო, თუკი ეს რამეში გარგებთ. სინამდვილეში, ქათინაური ყოველთვის სასიამოვნოა. ახლა დაგტოვებთ, მართალი გითხრათ, დღეს ძალიან გაღიზიანებული ვარ და თქვენნაირ ტიპებთან ლაპარაკის სურვილი არ მაქვს.
- არც მე ვარ დალხენილი, ბინის სანახავად ვიყავი წასული და უკვე გაქირავებული დამხვდა. თქვენ რა დაგემართათ?
- ხელიდან დამისხლტა ერთი ადამიანი, რომელსაც უკან მივდევდი.
- მეგობარი?
- არა, ერთი ქალი, რომელსაც მეტროში ვუთვალთვალებდი. მასზე უამრავი რამ ჩავიწერე უბის წიგნაკში, მერე კი უცებ თვალთახედვიდან დამეკარგა. ხედავთ, როგორ ხდება?
- არა, ვერაფერს ვხედავ.
- არ ცდილობთ და იმიტომ.
- ცხადია, არ ვცდილობ.
- აუტანელი ვინმე ხართ...
- დიახ, აუტანელი ვარ და, ამასთან, უსინათლოც.
- ღმერთო ჩემო! - წამოიძახა მატილდმა, - მაპატიეთ.
მამაკაცი მისკენ საკმაოდ ბოროტი ღიმილით შემოტრიალდა.
- ბოდიშს რისთვის მიხდით? ეს ხომ თქვენი ბრალი არ არის, - უთხრა მან.
მატილდმა გულში თქვა, უნდა გავჩუმდეო, მაგრამ იცოდა, ამას რომ ვერ მოახერხებდა.
- აბა, ვისი ბრალია?
ლამაზი უსინათლო - მატილდმა გონებაში მას ასე შეარქვა - შეტრიალდა და ახლა თითქმის ზურგშექცევით იჯდა მისკენ.
- მკვდარი ძუ ლომის, რომელიც კატისებრთა ოჯახის მამოძრავებელი სისტემის შესწავლის მიზნით გავკვეთე. ხალხს სულ ფეხებზე ჰკიდია ამ ცხოველების მამოძრავებელი სისტემა! ზოგჯერ საკუთარ თავს ვეუბნებოდი, რომ ეს სისტემა გასაოცარი იყო, ხან კი ვფიქრობდი, ეშმაკსაც წაუღია ლომები, ისინი დადიან, უკან იხევენ, ხტიან და სულ ესაა, რაც მათ შესახებ უნდა ვიცოდეთ-მეთქი. ერთ მშვენიერ დღეს სკალპელი მოუხერხებლად დავუსვი და...
- და გახრწნილი გვამიდან შხეფები გადმოცვივდა.
- ზუსტად ასე მოხდა, როგორ მიხვდით?
- ერთი ახალგაზრდა, რომელმაც უწინ ლუვრის კოლონადა ააშენა, ასე მოკვდა გახრწნილი აქლემის გაკვეთისას, მაგრამ ეს დიდი ხნის წინ მოხდა და მან აქლემი გაკვეთა, განსხვავება მაინც არსებობს.
- გახრწნილი ლეში გახრწნილი ლეშია. შხეფები თვალებში შემესხა. უკუნეთში ჩავიძირე და გათავდა, მას შემდეგ ვეღარაფერს ვხედავ, ჯანდაბა!..
- საძაგელი ლომი! ასეთ ცხოველს მეც შევხვედრივარ. რამდენი ხანი გავიდა მას შემდეგ?
- თერთმეტი წელი... ალბათ, ის ლომი ახლა მაგრად ხალისობს. სხვათა შორის, ახლა ზოგჯერ მეც ვხალისობ, მაგრამ მაშინ არ მეხალისებოდა... ერთი თვის შემდეგ ლაბორატორიაში მივედი და ყველაფერი მივლეწ-მოვლეწე, ყველგან გახრწნილი ლეში დავყარე - მინდოდა, ჩირქი