თორმეტი ხიდი დიდი დრო დამჭირდა იმაზე ფიქრისთვის, თუ როგორ დამეწყო ეს ისტორია, და გადავწყვიტე, უბრალოდ მომეყოლა. იმ ადგილიდან დავიწყებ, როდესაც სრულიად შეიცვალა ჩემი ცხოვრება, რადგან საზღვარგარეთ წავედი. დეკემბერში ჩავფრინდი ლონდონში, როგორც ყველა ქართველი, დიდი ვაი-ვაგლახით, სამუშაოს საძებნელად. რათა გამესტუმრებინა საქართველოში ბანკებიდან (რომლებიც ოცდამეერთე საუკუნის იდეურად შეცვლილი ინკვიზიციაა) აღებული უსაზღვროდ გაზრდილი ვალები.
მოკლედ ვიტყვი, თუ როგორ მოვიგე მსუყე ჯეკ პოტი ინგლისის ლატარიაში. სამი დღის ჩასული ვიყავი, როდესაც გაზეთის ჯიხურში ვნახე რომელიღაც ლატარიის რეკლამა და შევიძინე ბილეთი. უზარმაზარი თანხა იყო გათამაშებაში. მეორე დღეს მილიონერმა გავიღვიძე, ეს ჯეკპოტი მე მოვხსენი. თუ რა დამემართა, ამაზე არ ვილაპარაკებ.
ასე დაიწყო ჩემი ერთწლიანი მოგზაურობა მთელ მსოფლიოში. თითქმის ყველაფერი ვნახე, ყველაფერს გავუსინჯე გემო, ვისვენებდი საუკეთესო სასტუმროებში, მივირთმევდი ყველაზე ძვირად ღირებულ დელიკატესებს, დავდიოდი საუკეთესო კურორტებზე და ვიღვიძებდი ულამაზეს ქალებთან.
მოვიდა დეკემბერი და - ახალი წლის სამზადისიც. გადავწყვიტე საქართველოში დაბრუნება დღესასწაულების ოჯახთან ერთად აღსანიშნავად. მაგრამ მანამდე ჩემს ლონდონურ სახლში უნდა შემევლო. გამგზავრებამდე კიდევ მქონდა დრო და ვიფიქრე, სახლში დამესვენა. ამდენი ემოციისა და განცდის შემდეგ მართლა მჭირდებოდა დასვენება. მთავარი ის კი არ იყო, რომ გადავიღალე, არა! უბრალოდ, მომბეზრდა; მომბეზრდა ფულის დანახვისას სინათლის სიჩქარით გაშიშვლებული ქალები, მომბეზრდა სასტუმროს მაღალ დონეზე დატრენინგებული თანამშრომლები, რომლებსაც თვითონაც ისე ამოუვიდათ ყელში ამდენი ლაქუცი, დორბლების ყრა და გადაბჟირება შენს სულელურ ხუმრობებზე, რომ მზად იყვნენ ყელი გამოეჭრათ რაღაც თანხისთვის ან, უბრალოდ, ამდენი წლის დამცირებისთვის, ოღონდ დარწმუნებული უნდა ყოფილიყვნენ, რომ შერჩებოდათ. მომბეზრდა ამ გადაღრძუებული მოხუცი მილიონერების სამოდელო სააგენტოდან ნაყიდი კახპა ცოლები, რომლებიც, როცა მათი ქმრები რაღაც ძვირადღირებულ სუპს ხვრეპენ, რომელიც, თურმე, პოტენციას ზრდის, თვალებს უჟუჟუნებენ ახალგაზრდა სიმპათიურ ოფიციანტებს. ოფიციანტები კი, თავის მხრივ, იმაში დარწმუნებულნი, რომ ამაღამ აუცილებლად გაჟიმავენ ამ ქალებს, მეორე დილით ტრაბახობენ, თუ როგორ შეაბეს მილიონერის ცოლი. ქალს გულს ურევს თავისი ქმრის დამჭკნარი სხეულის ყურება და უნდა ნამდვილი სექსი ახალგაზრდასთან, ასეთები ხომ უამრავი ჰყავს სხვადასხვა კურორტზე. მომბეზრდა ურთიერთობა ადამიანებთან, რომლებიც მონაწილენი არიან დიდი ბალ-მასკარადისა, და ყველა თავისი შესაფერისი ნიღბით დადის, თავის ღარიბიან-მდიდრებიანად. ამას დღევანდელი რეალობა ჰქვია, რომელშიც პატიოსნება სიგიჟეა, და თუ მდიდარი ხარ, აუცილებლად კარგი ადამიანიც ხარ, რადგან შენ ღმერთმა გამოგარჩია. ყველაზე ცუდი კი ის არის, რომ მე თვითონაც ამ მასკარადზე ვარ ნიღბით, ეს კი ყველაზე მეტად მთრგუნავდა. ყველაფერი ეს გამდიდრებამდეც კარგად ვიცოდი და ვხედავდი, მაგრამ ფულმა უფრო ნათლად დამანახა, თუ რა ძალა ჰქონია მას.
თითქოს ავისრულე ყველა ოცნება - საფიქრალ-საზრუნავი ცხოვრების ბოლომდე არ მექნებოდა და შემეძლო, ფეხი ფეხზე გადადებულს, მხოლოდ გართობაზე მეფიქრა. არც ისეთი სულელი ვარ, რომ სულ გამენიავებინა ფული; საკმაოდ სარფიან საქმეებში დავაბანდე და კარგი შემოსავალიც მქონდა. ახლა, თითქოს, ყველაფერი უნდა აწყობილიყო და ბედნიერიც ვყოფილიყავი, მაგრამ ეს არის, რომ ბედნიერად თავს ნამდვილად არ ვგრძნობდი. მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ უბედური ვიყავი; რაღაც ბედნიერსა და უბედურს შორის გაჩხერილის შეგრძნება მქონდა, არ ვიცი, რა დავარქვა: რაღაც მაკლდა, რაღაც უმთავრესი. ვინმე რომანტიკული ადამიანი მეტყვის, რომ ეს სიყვარულია. შეიძლება მართალიც იყოს, მაგრამ მარტო ეგ როდია. ჰოდა, სწორედ ამის გამო ვიჯექი სახლში და ვფიქრობდი, რა მინდოდა, რა დავიკელი, რისგან არ მიმიღია სიამოვნება, ან რით ვერ დავიკმაყოფილე ცნობისმოყვარეობა. ამ ფიქრებში ჩაფლულს ძალიან მეხმარებოდა სიგარეტი. ისე სიგარეტი ეშმაკის ძალიან სასიამოვნო გამოგონებაა. ვფიქრობდი და ვეწეოდი, სიყვარულზეც ვიფიქრე. ქალების დიდი მუსუსი და გულთამპყრობელი არასოდეს ვყოფილვარ, თუმცა მახინჯი არ ითქმის ჩემზე, მაგრამ არც ლამაზი ვარ. სულ სამი გოგო მიყვარდა სკოლის პერიოდიდან და არც ერთმა იცოდა, რომ მიყვარდა. ის კი არა, ზოგჯერ ისე მექცეოდნენ, ვფიქრობდი ახლა შოკოლადს ჩამიდებენ ჯიბეში, თავზე ხელს გადამისვამენ და მეტყვიან: „წადი სახლში, უკვე გვიანიაო“. ამ ფიქრებში ვიყავი სულ ორი დღე. უკვე ფიქრმაც დამღალა და გადავწყვიტე, გარეთ გავსულიყავი, საღამოს ლონდონის ქუჩებში გამესეირნა და თუ შევძლებდი, ფიქრიც გამეგრძელებინა იმაზე, თუ რა მინდოდა.
საღამოს გამოვედი და ქუჩას ფეხით გავყევი. ახლოს მდებარე ბარში შევედი. დალევა მომინდა, უფრო დათრობა. არაყი მოვითხოვე ბოთლით, ოფიციანტმა თანაგრძნობით შემომხედა და, როდესაც მომიტანა და წინ დამიდგა, ისევ მაჩუქა თანაგრძნობის მზერა. ვისკით დათრობა დღეს არ გამომადგებოდა. ერთი მოზრდილი ჭიქა ეგრევე გადავკარი და მალე დაიწყო ის პროცესი, რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს სასმელში: მუცელი რომ დაიწყებს
ჩუქება
