შესავალი ძვირფასო მკითხველო ლექსების კრებული სახელად "ფერისცვალება" ჩემი როგორც ავტორის პირველი შემოქმედებაა პოეზიის დარგში. წიგნში მკაფიოდ არის გამოხატული ჩემი ხედვები, მოსაზრებები სხვადასხვა თემებზე, როგორიცაა: მისტიკა, პატრიოტიზმი, სიყვარული, დღევანდელი ყოფა-ცხოვრება. ზღვარი გავლებულია რეალობასა და წარმოსახვას შორის, რომელიც ნათლად ასახავს XXI საუკუნის 20-იან წლებს. წიგნში ასევე დასმულია საკითხი იმის შესახებ თუ რას გვიქადის მომავალი?! კაცობრიობა წიგნიერებისადმი ინტერესს უფროდაუფრო ჰკარგავს, ემსგავსება რობოტს, რომელიც დაპროგრამებულია და მითითებებს ელოდება მოქმედების შესასრულებლად. ანტიკური ხანის ბერძენი ფილოსოფოსი სოკრატე ამბობდა: "ცოდნა სიკეთეა, უცოდინრობა კი უგუნურება". რა იდეას ატარებს ეს სიტყვები თუ მას ჩაუღრმავდებით. ცოდნა როგორც დაუსრულებელი შემეცნება ცხოვრებისეული იდეალიზმისა "სიკეთეა". სიკეთეს განმარტება ფილოსოფიურ ჭრილში, ღირებულის განმსაზღვრელია. რამდენად ღირებულია ადამიანის ცოდნა ამა თუ იმ საკითხისამდი, რომელმაც მას შედეგი უნდა მოუტანოს ცხოვრებაში. უცოდინრობა კი პირდაპირი გზაა იმ გამოქვაბულისკენ, რომელსაც პლატონი აღწერს "სახელმწიფოს" VII თავში, აჩრდილების სამყაროში სადაც რეალური არაფერია. ვიხსენებ რა ქართველი ფილოსოფოსის მერაბ მამარდაშვილის შემოქმედებას, "საუბრები ფილოსოფიაზე" მახსენდება ერთი დიდებული, სხვა მრავალ დიდებულთაგანი მოსაზრება, სადაც ახსნილია გზა სინათლისაკენ: რა უნდა გააკეთო ადამიანმა, რომ ჰპოვო და იარო სინათლის გზით?! უპირველეს ყოვლისა უნდა დაჩრდილდეს საკუთარი თავის წინაშე, შემოხაზო დიდი წრე, ეს ნიშნავს საკუთარ თავს ჩაუღრმავდე შენი ცუდი თვისებები გადმოყარო, ამოიგლიჯო სხეულიდან და განთავისუფლდე. სწორედ ეს არის გზა სინათლისაკენ, გზა რომელსაც მივყავართ მარადიულ სიცოცხლემდე.
მე როგორც ავტორი მკაფიოდ გამოხატავ აზრს ცხოვრებისეული სირთულეების გადალახვის შესახებ. ჩემი აზრით განთავისუფლების გზა არსებობს და ეს ერთადერთი, ჭეშმარიტ უფალში უნდა ვეძებოთ, რომელიც შემოქმედია ცათა და ქყვეყანისა, ყოველი ხილუხისა თუ უხილავისა.
ძვირფასო მკითხევლო შემოქმედების ხარისხის განსჯა შენთვის მომინდია, პოეზია ეს ხომ ზიარეაბაა მარადისობასთან და საკვები სულისა, რომელმაც უნდა ჰპოვოს მარადიული სამყოფელი, რათა გაიმარჯვოს წუთიერებაზე.
ავტორი: გიორგი თოდუა
ჩუქება
