წინათქმა „მე მოუთმენლად მინდა ჭამა, სმა, ძილი და
ლიტერატურაზე საუბარი, ანუ არაფრის კეთება და, იმავდროულად, რიგიან ადამიანად თავის შეგრძნება“.
აა. ჩეხოვი
„ჭრელი ფრაგმენტები“ სხვადასხვა დროს, განსხვავებული სააზროვნო აქტივობისას ჩანიშნული ნაკვეთებისგან შედგება; განსხვავებულ საკითხებს ეხმიანება. ზოგი რაღაც ოდენობით გამოქვეყნებულია, ზოგიც ახლა მოიყრის ერთად თავს. დღეს დამკვიდრებული სიტყვახმარებით, ერთგვარი „პაზლის“ ნაწილებია, რომელთა მისადაგებით, შესაძლებელია მთლიანი სურათ-ხატის შედგენა. არც ისაა გამორიცხული, რომ იგი ვერც „აიწყოს“...
„მოწესრიგებულობა-აღრეულობის“ პრინციპი ნებისმიერი შემოქმედებისთვისაა დამახასიათებელი, ოღონდ ის არასდროს უნდა იყოს თვითმიზნური. ამგვარი მიდგომა ნიშანდობლივია აბსურდისა თუ ავანგარდისთვის, სადაც იგი არათუ საშუალებაა გამოსახვისა, არამედ შინაარსი.
1954 წელს გამოიცა შალვა დადიანის „გირგვილიანების ოჯახი“. მწერალმა თხრობისას მოიმარჯვა საინტერესო სვლა – „შენაკადები“, რასაც მრავალმხრივი ფუნქცია დააკისრა... „შენაკადებში“ ახსნილი და განმარტებულია ავტორის მსოფლმხედველობის ცალკეული საკითხები, გამოთქმულია მოსაზრებანი, მოწოდებულია სათანადო ინფორმაცია. ისინი თავისებური კომენტარების ფუნქციასაც ასრულებენ. ეს, გარკვეულწილად, რეფლექსიაცაა... ჩვენეულ ჩანაწერებში მადლიერებით „მოვისესხებთ“ ამ ხერხს.
პ.შ. „შენაკადი“ ფლეშბეკადაც შეიძლება წარმოვიდგინოთ. კინემატოგრაფიიდან შემოსული ეს ტერმინი – „უკუკადრი“ – სიუჟეტური თხრობის გაჭრას, დროის უკუდაბრუნებას გულისხმობს, რათა მაყურებელმა წარსულის მოვლენები წარმოისახოს. ლიტერატურათმცოდნეობაში მისი ანალოგი რეტროსპექტივაა, მაგრამ „შენაკადიც“ ხომ იმ დამატებითი ინფორმაციის შემცველია, რომელიც მაგისტრალური ხაზის გაჭრით, ლოგიკურად უკავშირდება ძირითად სათქმელს.
რამაზ ჭილაია