ჰარცბურგი, 1889 წლის ივნისი "დღენიწელიწადთაჩუენთანიმათთანასამეოცდაათწელ,ხოლოუკუეთუძლიერებასაშინა,ოთხმეოცწელ"(ფსალმ.89,10)-ესკარგადუნდაახსოვდესყველას,ვინც70წელსგადააბიჯა,მაგრამჯერკიდევბევრიაქვსგასაკეთებელი!შეიძლებათავიიმითდაიმშვიდო,რომშენსდაწყებულსაქმესშთამომავლობაგააგრძელებსდაშენიშრომადაიდეებიუკვალოდარდაიკარგება.მაგრამარსებობსამოცანები,რომლებსაცშენგარდავერავინგაართმევსთავს.ასეთიამოცანაჩემთვისმოგონებებია,რომელთადაწერასაცოჯახსადამეგობრებსდავპირდი. ვაღიარებ,რომამგადაწყვეტილებისმიღებაგამიჭირდა,რადგანარცისტორიკოსისნიჭითგამოვირჩევიდაარცლიტერატორის,ვერცსახელებსვიმახსოვრებკარგად,ვერცთარიღებსდამეხსიერებამბევრიმნიშვნელოვანიმოვლენაცვერშემოინახა.მეორემხრივ,მინდა,ჩემიცხოვრებათავადაღვწერო,რომჩემიმოქმედებებისადამისწრაფებებისარასწორადგაგებაგამოვრიცხო.ვფიქრობ,ისსასარგებლოიქნებაახალგაზრდებისთვის.ისინიმიხვდებიან,რომსაკუთარიშრომითწარმატებასმაშინაცშეიძლებამიაღწიო,როცაარცდიდიმემკვიდრეობამიგიღია,არცგავლენიანიმფარველიგყავსდაარცგანსაკუთრებულიგანათლებაგაქვს.თხრობისლიტერატურულფორმასდიდყურადღებასარდავუთმობდამოვლენებსისეაღვწერ,რომჩემიცხოვრება,გრძნობებიდაშეხედულებებინათლადწარმოვაჩინო.ვეცდები,ისშინაგანითუგარეგანიძალებიგავაანალიზო,რომელთაწყალობითაცდასახულმიზანსმივაღწიედაშემდეგ,ცხოვრებისმიწურულს,უზრუნველიდაბედნიერიდღეებიმერგო. იმედიმაქვს,აქ,ჰარცბურგისგანმარტოებითმდგარვილაში,საჭიროსიმშვიდესვპოვებგანვლილიცხოვრებისგადასახედად,რადგანბერლინსადაშარლოტენბურგშიდღევანდელიდღისსაზრუნავიდროსარმიტოვებს,რომსაკუთარიწარსულისთვისმოვიცალო.
ჩუქება
