პანდემიას მოყოლილი ამბები... და არა მარტო პანდემიას მოყოლილი... და არა მარტო ამბები... ემოციები, განწყობები, შიშები, სასოწარკვეთა და, რა თქმა უნდა, იმედი... ულევი იმედი ხვალინდელი დღისა. ისე კი, ძირითადად ლექსებია სიყვარულზე, თუმცა, არა, ვხუმრობ, ეს ჩემი საყვარელი ფრაზაა კინოფილმიდან ,,ცისფერი მთები". აქ კი, ამ კრებულში, მოთხრობები და ჩანახატ-პოსტებია. მოთხრობები კი იცით, რაცაა, აი, ჩანახატ-პოსტები კიდევ ჩემი ,,ნოუ-ჰაუა". ჰო, ისევ ვხუმრობ. ყოველთვის მინდოდა, ეს სიტყვა, ,,ნოუ-ჰაუ", სადმე გამომეყენებინა და აჰა, ასეთ საშუალებას ხელიდან ნამდვილად ვერ გავუშვებდი. წიგნში ძირითადად ის პოსტებია შესული, რომლებიც ჩემს ფეისბუქ გვერდზე მქონდა განთავსებული. თუმცა, არა, უფრო სწორედ ის ჩანახატები და მოთხრობებია, რომლებიც მკითხველამდე ჩემი ფეისბუქ გვერდის მეშვეობით მივიტანე. დაიბენით ხომ? მოკლედ, ის ამბები, ისტორიები და მოგონებებია, რომლებიც სოციალურ სივრცეს პოსტებად და სტატუსებად მოევლინნენ. კი, ეს ტექსტები ლიტერატურულ პერიოდიკაშიც იბეჭდებოდა და ზოგი კიდეც სადმე შეგხვდებოდათ, წაიკითხავდით, თუმცა, ასე ერთად თავმოყრილი, არა მგონი... და ბიძგი ამისა კი იყო პანდემია. დიახ, რომ დაიწყო პანდემია, კარჩაკეტილობა და მოვკიდე კალამს ხელი, ხან რა გამოდნა და ხანაც რა. ხან ძალიანაც სასაცილო და ხანაც კი ისე, რა, სევდიანიც... უფრო კი, აი, ისინია... პანდემიას მოყოლილი ამბები.